 |
L'Eglise Aristotelicienne Romaine The Roman and Aristotelic Church
Forum RP de l'Eglise Aristotelicienne du jeu en ligne RR
Forum RP for the Aristotelic Church of the RK online game
 
|
| Voir le sujet précédent :: Voir le sujet suivant |
| Auteur |
Message |
Kalixtus
Cardinal
Inscrit le: 24 Fév 2013
Messages: 12878
Localisation: Roma, Palazzo Doria-Pamphilj
|
 Posté le: Sam Juin 17, 2023 6:17 am Sujet du message: [NL]Het Boek der Deugden - Lofrede |
 |
|
| Citation: | 
Het Boek der Deugden
|
_________________
Dernière édition par Kalixtus le Sam Juin 17, 2023 6:32 am; édité 1 fois |
|
| Revenir en haut de page |
|
 |
Kalixtus
Cardinal
Inscrit le: 24 Fév 2013
Messages: 12878
Localisation: Roma, Palazzo Doria-Pamphilj
|
| Posté le: Sam Juin 17, 2023 6:22 am Sujet du message: |
|
|
| Citation: | 
Lofrede I - Over de ziel
Aristoteles leefde in deze tijd in Athene en had zich geïnstalleerd bij zijn basis bij de Academie van de Beer, een herberg gelegen in Plaka, in het hart van het Egyptische district (dit waren bescheiden kamers voor student, of voor de openbarers en nacht uilen die beter bekend staan als zigeuners). Het was gedurende een van deze bijzonder hectische nachten dat hij een openbaring had die gehele intellectuele gemeenschap van de stad lange tijd schokte.
In het midden van het gebruikelijke kabaal in de vochtige hitte van de herberg ‘het is door drank, door drank… dat we falen, hips,’’ verwoord door de acuut dronken Paulodaure die platzak was, zijn handlanger Mimilas gelegen op een tafel, vragend aan de bijeenkomst.
Mimilas: ‘Verlicht ons dan, Meester, over wat de ziel is.’
Toen sprak de wijze Aristoteles de bijeenkomst toe in de volgende bewoordingen.
Aristoteles: Mijn vrienden, er zijn twee soorten van de ziel. Ieder levend wezen heeft een ziel die ik het anima zou willen noemen, daarbinnen is een kracht die het bezield, geplaatst in de kern van het wezen naar het gehele lichaam. Als het organiseerden principe van het levende lichaam, is het anima onscheidbaar van het wezen zelf.
Mimilas: ‘Je zou dus kunnen stellen dat het anima de rode mier werker in staat stelt om te functioneren, bijvoorbeeld, maar wat zou de andere soort ziel zijn?’
Aristoteles: Inderdaad (en ik herinner je eraan dat de rode mier werker bekend staat als proletariër) in contrast de animus, de denkende ziel, heeft een geprivilegieerde status en lijkt een ander soort ziel te zijn, en dit alleen kan gescheiden worden van het lichaam, als het eeuwige component van hetgeen gecorrumpeerd kan worden.
Mimilas: ‘Dus, aangezien het eeuwig is, dan zou de animus in staat zijn om het beeld van God te ontvangen?’
Aristoteles: Precies. Het is de anima die maakt dat Paulodaure na een bezoek aan zijn gierstveld, in plaats van direct naar huis te gaan naar Bobona en de kinderen, het verkeerde pad kiest naar de herberg om plezier te maken met zijn vrienden, dan beetje bij beetje te veranderen in een dikke, spijtige en cirrose zwaarlijvige verschijning, op de drempel van de ouderdom.
Aan de andere kant, het is de animus van Paulodaure die puur en intact blijft (want het is weinig gebruikt) bij de poorten van het Paradijs in afwachting van zijn introductie… en dus, voor dit vormeloze iets date een groot bereik heeft in kracht, maar wat, achtergelaten in de wildernis, op dezelfde schap ingedeeld als de bol van de lachende zeemeeuw, wat wordt ervan?
Toen viel er een grote stilte die doordong in het laagste level van de Academie (ook wel bekend als de huiskamer) alle gesprekken werden onderbroken en er hing spanning in de lucht. In de animus van iedereen werd er een moment van reflectie gehouden waarbij men dacht over de verlossing.
Mimilas krabde aan zijn hoofd en zei toen, onthutst, ‘Ik vrees dat de heilige poortwachter het zeker de toegang zal ontzeggen!’
|
_________________
|
|
| Revenir en haut de page |
|
|
Kalixtus
Cardinal
Inscrit le: 24 Fév 2013
Messages: 12878
Localisation: Roma, Palazzo Doria-Pamphilj
|
| Posté le: Sam Juin 17, 2023 6:25 am Sujet du message: |
|
|
| Citation: |
Lofrede II - Van het Zijn tot het Zijn
Door de stomverbaasde menigte liep de zwaarste tegenstander van alle strijders van de geest; Cratyle, de Doofstomme Filosoof. Hij had eerder al de beroemde Heraclitus op zijn eigen grond verslagen met het toen beslissende argument dat
« Men niet twee keer in dezelfde rivier kan baden »
Cratylus zei
« We kunnen nooit een keer de waarheid vertellen zonder dat iemand het van richting doet veranderen of er zijn eigen uitleg aan probeert te geven, daarom zal ik vanaf vandaag mijzelf nooit meer met woorden uiten. »
Cratylus werd gevolgd door zijn coach, die zijn voorhoofd afveegde en nam plaats tegenover de profeet die tegen hem begon te spreken terwijl zijn vinger roerde om richting te geven aan de uitspraak:
« Ik niets kan zeggen dat begrijpelijk is op deze veranderende wereld »
Deze uitspraak was bedoeld om zijn geduchte tegenstander om de tuim te leiden. Deze hoorde de woorden aan als een effectieve aanval op zijn doel, maar Cratylus wist zich nog net staande te houden. Met de bescherming van zijn gezag sprak hij:
« Onze blik op de wereld wordt enkel maar vertroebeld door onze spraak. Wij spreken onszelf tegen en verdraaien de waarheid naar onze eigen hand. »
Cratylus, toch gedestabiliseerd door de opmerking van de Profeet, probeerde te peilen in welke richting zijn rivaal zou gaan en kreeg hierdoor een spanning op zijn middenhandsbeentje waardoor hij zijn middelste vinger ophief en zijn andere vingers vouwde.
De profeet greep deze kans en zette de situatie naar zijn voordeel:
« Als we het voorbeeld nemen van Paulodaure, wiens lichaam geteisterd werd door diens langdurige verblijf in de taverne. Deze kroop vaker op handen en voeten terug naar huis waardoor hij een grotere gelijkenis had met een reptiel of een viervoeter dan met een mens, omstanders kunnen tegen elkaar hebben gezegd dat, omdat hij zich zo voortbeweegt hij als zodanig dus er één moet zijn. Iedereen is het er echter over eens dat hij een tweevoeter is (alhoewel hij niet de macht had om zich zodanig te uitten) »
Cratylus begreep het maar al te goed en begon te zweten van angst, hij probeerde zichzelf af te koelen door met zijn handen te wapperen.
Aristoteles zei:
« Alles goed en wel, maar mensen ondergaan nu eenmaal veranderingen en dat is wie wij zijn. We kunnen ons misschien gedragen als doelloze en nutteloze wezens door ons niet met woorden te uitten, maar dat neemt niet weg dat dit slechts schijn is van wat wij werkelijk zijn; denkende wezens. »
Toen deelde de wijze man de ultieme klap uit:
« Zelfs al zegt de Doofstomme Filosoof hier geen woord omdat hij dit niet wenst, we weten allemaal dat wij als mensen grote kletskousen zijn. Dat is de waarheid en dat is hoe wij als wezens zijn. Daaraan kun je niet veranderen en wil je ook niets veranderen, want het Woord is het geschenk dat de Almachtige aan de mensheid gaf. »
Deze laatste aanval bracht de tegenstander op zijn knieën en zijn duim zonk naar de grond, waarmee hij aangaf "ik heb de strijd verloren". Hierna tilde de juichende menigte de profeet in de lucht en kroonde hem tot winnaar (en dus zweefde de profeet hierna van geluk, zoals ze zeggen)
|
_________________
|
|
| Revenir en haut de page |
|
|
Kalixtus
Cardinal
Inscrit le: 24 Fév 2013
Messages: 12878
Localisation: Roma, Palazzo Doria-Pamphilj
|
| Posté le: Sam Juin 17, 2023 6:27 am Sujet du message: |
|
|
| Citation: |
Lofrede III - De kopieën van ideeën
Terwijl de volgende dag zijn aanvang nam en men bezig was met de dagelijkse oefeningen en voorbereidingen voor de volgende toespraak in een nabijgelegen stad kwam Xenocrates, "de onhandige" naar de profeet toe.
Xenocrates stond bekend om zijn aforismen zoals "de hersenen hebben verbazende mogelijkheden, zoals bijna iedereen tegenwoordig" of "alcohol maakt het water drinkbaar" of "een ton weegt honderd pond, vooral als het zwaar is". Xenocrates sprak tot de profeet met de volgende woorden:
« De kapitein heeft gehoord over uw prestaties en uw overwinning op Cratylus, hij wil u daarvoor feliciteren en heeft mij gevraagd of ik u wil vergezellen naar zijn hoofdkantoor »
De profeet antwoordde:
« Een bijeenkomst van Plato slaat men niet af, men maakt er juist het verschil »
Eenmaal aangekomen op het Gymnasium gonsde het van de slijmerige geruchten over "Grootmeester Plato" en leek het alsof men als tamme honden achter Plato aanliep. Dit alles zorgde ervoor dat de profeet een wenkbrauw optrok, zeker toen er een stilte viel.
Vervolgens stapte Plato naar voren. Hij was 1 meter 93 groot en 95 kg opgeblazen trots. Hij nam Aristoteles' arm in een belangrijke en volledige vergrendeling en zo begon het beroemdste verbale steekspel aller tijden.
De eerste ronde - Plato begint: De kopieën van ideeën
Plato: "Cratylus heeft, door gebruik te maken van zijn vingers en zijn vreemde taal, zich blijkbaar net zo ontwikkeld als wezens welke het nauwelijks verdienen om bij naam genoemd te worden door hun geliefden.
Jongeman, als ik schuchter was maar voorzien van een stem welke bulderde als de hagel al de reus die ik ben, moet ik deze dan niet juist gebruiken om vragen te beantwoorden? Gebruiken om de vraag te beantwoorden wie ik niet ben? Is het niet, mijn goede vrienden?"
« Zeker » , antwoordden zij allen in koor, gelijk een fanclub.
Plato: "Echter, wanneer verandert er iets wezenlijks aan iemand? Heeft men immers eerst niet iets goeds in zichzelf nodig alvorens men radicaal anders kan worden? Is dit niet waar, jongen?"
« Wat u zegt » fluisterden zijn hielenlikkers in koor
Xenocrates: “Anders krijgt men misschien dat de broer van mijn broer, mijn broer wordt en dat mijn schoonzus mijn zuster wordt en mijn neven mijn eigen kinderen worden, dat zou toch niet kloppen!”
sprak Xenocratus, welke zich vervolgens op zijn hoofd krabte
Plato: “Zo kan men toch beter een beest eerst muilkorven om hem iets af te leren dan dat wij pinda’s naar hem werpen en hem dan proberen af te leren deze te eten omdat ze ongezond voor hem zijn?”
« Zo is het maar net! » schreeuwden de omstanders
Plato: “Ik zou eraan willen toevoegen dat wanneer wij dingen willen veranderen de veranderingen gevonden moeten worden in dezelfde soort constante tekens die worden doorgegeven van individu tot individu, tekens welke de generaties overstijgen en welke kopieën zijn van universele modellen die onveranderlijk zichzelf reproduceren. Deze modellen roepen ideeën op en daar worden weer kopieën van gemaakt. Ik beloof u dat over duizend zevenhonderd jaar de mensheid nog steeds mensen als Xenocrates zal kennen die met zijn eigentijdse entertainment de mensen vermaakt.”
« Een beetje zoals mijn neef! » riep de uitzinnige menigte
Plato: “Trouwens, we hebben geen flauw benul van deze archetypen, deze ideeën, omdat onze ziel bestond voor ons en zal overgaan in andere organismen, lang nadat wij zijn heen gegaan.”
« Zo is het maar net, Magistraat » sprak de menigte aan de voeten van Plato
Plato: Dus dit is de reden waarom alle levende wezens misschien vergelijkbaar handelen maar niet hetzelfde zijn. Omdat wij kopieën zijn van universele modellen en als zodanig zal een slak welke paart nooit een stekelvarken worden.”
De discipelen van Plato leken bijna op te krullen tot een bal omdat zij zo in vervoering leken te raken door de woorden van hun Magistraat
Plato: “Metgezellen, ieder van ons kent de mythe van de afwijkende mening van de jonge provinciale welke naar de stad kwam om zodoende de beste leerling te worden het is daarom, Aristoteles, dat ik je laat spreken”
Aristoteles: “Met God als mijn getuige, ik zal Plato’s hand blijven vasthouden en ik zal meer waarheid opzuigen!” antwoordde de Profeet. Het publiek hield zijn adem in en wachtte.
(Het vervolg … Het wezen der dingen is in de dingen zelf)
|
_________________
|
|
| Revenir en haut de page |
|
|
Kalixtus
Cardinal
Inscrit le: 24 Fév 2013
Messages: 12878
Localisation: Roma, Palazzo Doria-Pamphilj
|
| Posté le: Sam Juin 17, 2023 6:29 am Sujet du message: |
|
|
| Citation: |
Lofrede IV - De essentie van de dingen
Aristoteles: "Je betoog, mijn goede meester, is net zo briljant als dat het een puur verzinsel is van de verbeelding. Wanneer jij stelt dat dingen kopieën zijn van ideeën en dat deze kopieën niet betrokken kunnen of willen zijn bij hun vooruitgang is een pure poëtische metafoor van loze woorden."
De aanhang van Plato keek verlegen naar de hemel alsof zij engelen zagen langs suizen door de analyse van Aristoteles.
Aristoteles: "Ik durf te zeggen dat het vaststellen van ideeën, om te verklaren dat er ideeën zijn, bijna net zo wazig is als de verklaring voor de ideeën zelf, denk je niet? Het proces is zo wazig als maar kan.
Het is net als Paulodaure die stomdronken met één oog dicht probeert te voorkomen dat hij dubbel ziet. Zijn strijd tegen de draaiing is net als uw betoog dat de ideeën zich eindeloos vermenigvuldigen in het algemene universum."
Hoewel het publiek krampachtig probeerde vast te houden aan de woorden van de Meester, begonnen er geruchten te verspreiden over de verschillende zienswijzen van Aristoteles.
Aristoteles: "U beweert dat de ziel overgaat van lichaam tot lichaam zonder afhankelijk te zijn van dat lichaam. Hoe kan de ziel dan gewijzigd worden door het lichaam zelf? Want wanneer wij weer kijken naar Paulodaure en hem beschuldigen van het feit dat hij acht gram zuivere alcohol in zijn bloed heeft en hij daardoor lelijk wordt, kijken wij niet naar zijn ziel die schitterend is om te zien."
Het gepeupel fluisterde:«Aristoteles heeft daar wel een punt» … «Ik wil ook zo zijn als hij»
Aristoteles: "En volgens u is het idee van het mens-zijn een ideaal type dat zich enkel maar reproduceert van een perfecte man en een perfecte vrouw, maar hey.. Laten we serieus blijven, dit model is net zo abstract als het feit dat we Diogenes op klaarlichte dag door de straten van Athene zouden zien lopen met een lamp in zijn hand."
De Profeet toverde een grote glimlach op zijn gezicht: "Heilige Egène!"
Terwijl de menigte stond te luisteren naar de Profeet stapte Augustus Diogenes naar voren die jarenlang afwijzend had gestaan tegenover Aristoteles en nimmer lid wenste te worden van zijn volgelingen. Verkleed en beschilderd als een vrouw gooide hij een geplukte kip voor de voeten van Plato, waarna hij met een schelle stem zong:
«Herhaal het en schreeuw het van de daken, de Meester is een menselijke vogel zonder veren»
De menigte grinnikte, terwijl zij allen medeplichtig waren aan de val en nederlaag van Plato.
«Laten wij de oude ideeën overboord gooien en de nieuwe omarmen!»
Aristoteles, met de tranen in zijn ogen van het lachen, sloeg Plato op zijn schouder en zei:
"Probeer te begrijpen, mijn vriend, dat de grond van alle wezens, de essentie van wezens, in zichzelf ligt en daardoor vorm krijgt. Dat alles zal plaatsvinden onder de ogen van de Allerhoogste en dat onze zielen uiteindelijk, wanneer wij de ogen sluiten, weer terug naar Hem zullen gaan waar zij tot in de eeuwigheid onophoudelijk kunnen spelen en genieten."
Sommigen van de voormalige aanhangers van Plato, de meest hippe lieden uit Athene, kwamen bijeen rond de Profeet en wilden direct van mode verruilen. Zij gooiden hun klassieke gewaden af en hingen een Chiton, zoals de Profeet deed, om zo de onttroning van het oude definitief te maken.
|
_________________
|
|
| Revenir en haut de page |
|
|
|
|
Vous ne pouvez pas poster de nouveaux sujets dans ce forum
Vous ne pouvez pas répondre aux sujets dans ce forum
Vous ne pouvez pas éditer vos messages dans ce forum
Vous ne pouvez pas supprimer vos messages dans ce forum
Vous ne pouvez pas voter dans les sondages de ce forum
|
|
FAQ
Rechercher
Liste des Membres
Groupes d'utilisateurs
S'enregistrer
Profil
Se connecter pour vérifier ses messages privés
Connexion
