L'Eglise Aristotelicienne Romaine The Roman and Aristotelic Church

[Pouyss]

_____________________________________________________________

Dogme corrigé

=> Livre des Vertus, chapitres de la Création, revu et corrigé : > ICI <

_____________________________________________________________

Création VIII: La décision

Toutes les autres créatures furent surprises de cette décision de Dieu de faire des humains Ses enfants. Elles ne comprenaient pas ce qu’était l’amour et ne pouvaient concevoir que le Très Haut y accorde tant d’importance. Toutes se mirent à chuchoter, espérant que l’une d’elles explique aux autres ce choix divin.

Mais Dieu tourna Sa voix en direction des créatures qui n’avaient pu Lui donner de réponse. Il leur dit : “Vous qui n’avez pas su me répondre, vous qui vous prétendiez Mes créatures préférées. Vos esprits ne seront plus des choses supérieures. Elles ne tendront plus vers Moi. Comme vous serez dorénavant soumis à l’humain, de part votre nature strictement matérielle, je vous prive du langage. Vous bêlerez, meuglerez, grognerez, siffloterez, miaulerez ou aboierez jusqu’à la fin des temps !”.

Puis, Dieu tourna Sa voix en direction de la créature qui avait affirmé la domination du fort sur le faible. Il lui dit : “Puisque tu es si sûre de ton choix, je te laisse l’occasion de le prouver. Tu conserveras ton esprit, mais ton corps sera fait d’ombre. Ainsi, tu vivras, seule, côtoyant les humains, jusqu’à ce que Je te délivre de ta peine. Ainsi, personne ne te verra et personne ne te nommera, car J’ai Moi-même décidé de ne pas le faire.”

Dieu tourna ensuite Sa voix en direction d’Oane et lui dit : “J’ai fait de ton espèce Mes enfants. Je fais maintenant de vos esprits des âmes. Elles se différencient des esprits des autres espèces en ce qu’elles resteront dorénavant les seules à être de nature supérieure, à tendre vers Ma divine perfection. Ainsi, je divise le temps en sept parties, appelées “jours”, afin qu’à chaque septième jour, toi et les tiens vous vous réunissiez pour honorer votre père : Moi.”

“Mais il faudra encore que, chaque jour, toi et les tiens fassiez perdurer votre espèce. A l’exception de celle que Je n’ai pas nommée, J’ai fait de toutes les créatures vos soumises. Ainsi, vous vous en nourrirez, sans qu’elles ne se nourrissent de vous. Ce pouvoir dont vous disposez de vous nourrir des autres espèces, Je le nomme “travail”. Mais, afin que vous n’oubliiez jamais que ce pouvoir est un don de Moi, vous récompensant ainsi de ta bonne réponse, Oane, le travail sera laborieux, difficile, usant et fatigant. Mais ne te plains pas de la souffrance que cela te cause, car, en vérité, c’est un bien beau cadeau que Je te fais.”

“Afin que vous remplaciez par de nouvelles générations celles dont la vie se termine, je vous fais un cadeau bien plus beau encore. Cet amour que J’attends de vous, Je vous permets aussi de l’éprouver également envers vous, en couple. La tendresse et le désir mutuels seront les composantes de ce pur sentiment. La procréation en sera le but. Mais seul l’amour que J’aurai béni pourra permettre l’acte de chair, afin que votre espèce perdure dans Mon amour.”

Alors, Dieu créa deux astres au-dessus du monde. L’un, rayonnant de lumière, fut appelé “soleil”. L’autre, luisant froidement, fut nommé “lune”. Dieu expliqua à Oane: “Que votre fidélité soit celle des enfants envers leurs parents ou je serai aussi sévère que les parents envers leurs enfants. Car, lorsque chacun de vous mourra, Je le jugerai, en fonction de la vie qu’il a menée. Le soleil inondera chaque jour le monde de sa lumière, par preuve d’amour pour Ma création. Ceux, parmi les tiens, que j’y enverrai, vivrons une éternité de bonheur. Mais entre chaque jour, la lune prendra la relève. Et ceux qui, parmi les tiens, y seront jetés n’y connaitront plus que la tourmente.”

Spyosu

[Ubaldo]

Creación VIII: La decisión


Todas las demás criaturas se sorprendieron de esta decisión de Dios de hacer de los humanos Sus niños. No entendían lo que era el amor y no podía concebir que el muy Alto le diera tanta importancia. Todos se pusieron a susurrar, esperando que una de ellas explicara a los otros esta decsión divina.

Pero Dios dirigió Su voz en dirección de las criaturas que no habían podido darle respuesta. Les dijo: "Ustedes quienes no supieron responderme, ustedes quienes pretendían ser Mis criaturas preferidas. Sus espíritus no serán más cosas superiores. No tenderán ya hacia mí. Como en adelante se someterán al humano por naturaleza estrictamente material, os privo de la lengua. Balarán, mugirán, gruñirán, silbarán, maullarán o ladrarán hasta el final de los tiempos!".

Luego, Dios volvió Su voz en dirección de la criatura que había afirmado la soberanía del fuerte sobre el débil. Le dijo: "Puesto que estás tan seguro de tu elección, te dejo la ocasión de probarlo. Conservarás tu espíritu, pero se hará tu cuerpo de sombra. Así pues, vivirás, sólo, codeándote con los humanos, hasta que te entregues a tu dolor. Así pues, nadie te verá y nadie te nombrará, ya que yo mismo decidí no hacerlo."

Dios volvió a continuación Su voz en dirección de Oane y le dijo: "Hice de tu especie Mis niños. Hago ahora de sus espíritus almas. Se diferencian de los espíritus de las otras especies en lo que seguirán siendo las únicas en adelante con carácter superior, dirigirse hacia Mi divina perfección. Así pues, divido el tiempo en siete partes, llamadas "días", para que cada séptimo día, tú y los tuyos se reúnan para honrar a vuestro padre: Yo."

« Pero será necesario aún que, cada día, té y los tuyos hagan perdurar vuestra especie. A excepción de la que no nombré, he hecho de todas las criaturas sus sometidas. Así pues, se alimentarán con ellas, sin que se alimenten con vosotros. Este poder del que disponen de alimentarse con las otras especies lo nombro "trabajo". Pero, para que no olviden nunca que este poder es una subvención mia, recompensándoles así de tu respuesta correcta, Oane, el trabajo será duro, difícil, abrasivo y fatigante. Pero no te quejes del sufrimiento que eso te causa, ya que, en verdad, es un bien bonito regalo que te hago."

"Con el fin de que sustituáis por nuevas generaciones éstas cuya vida se termina, os hago un regalo mucho más bonito aún. Este amor que espero de vosotros, os permito probarlo igualmente con vosotros, en pareja. La ternura y el deseo mutuos serán los componentes de este sentimiento puro. La procreación será el objetivo. Pero sólo el amor que habré bendecido podrá permitir el acto carnal, para que vuestra especie perdure en Mi amor."

Entonces, Dios creó dos astros por encima del mundo. Uno, radiante de luz, fue llamado "sol". Otro, brillando fríamente, se nombró "luna". Dios explicó a Oane: "Que vuestra fidelidad sea como la de los hijos hacia sus padres o yo seré tan severo como los padres hacia sus hijos. Ya que, cuando cada uno de vosotros se muera, lo juzgaré, en función de la vida que tuvo. El sol inundará cada día al mundo de su luz, como demostracion de amor para Mi creación. Los que, de entre los tuyos, yo enviaré allí, viviremos una eternidad de felicidad. Pero entre cada día, la luna tomará el relevo. Y los que, de entre los tuyos, estén allí tirados no conocerán más que la tormenta."

[Sjnoel]

Schepping VIII: De beslissing

Alle andere schepselen waren verbaasd door de beslissing van God om de mensen tot Zijn kinderen te maken. Zij begrepen de liefde niet en konden daardoor ook niet bevatten dat de Meest Hoge God daar zo’n belang aan hechtte. Ze begonnen onder elkaar te fluisteren, in de hoop dat een van hen deze goddelijke keuze kon uitleggen.

Maar God richtte zijn stem in de richting van de schepselen die niet in staat waren geweest Hem het antwoord te geven. Hij zei tot hen: “Jullie, die Mij niet konden antwoorden, en toch claimden door Mij bevoorrecht te zijn. Jullie geesten zullen niet meer van hogere orde zijn. Zij zullen niet meer naar Mij voeren. Van nu af aan zullen jullie toebehoren aan de mens, jullie natuur zal uitsluitend uit het materiele bestaan. Ik ontneem jullie de taal. Jullie zullen blaten, loeien, grommen. fluiten, miauwen of blaffen, tot het einde der tijden!”

Toen richtte God zijn stem naar het schepsel die de overheersing van de sterken over de swakken had verkondigd. Hij zei tot hem: “Omdat jij zo zeker bent van je keuze, geef ik je de mogelijkheid het te bewijzen. Jij zult je geest behouden, maar je lichaam zal uit schaduw bestaan. Aldus zul le leven, alleen tussen de mensen, totdat ik je verlos van je leiden. Niemand zal je zien en iemand zal je naam noemen, omdat Ik beslis je niet te zien, noch te noemen.”

God richtte toen zijn stem in de richting van Oanyus en zei tot hem: “Ik heb jouw soort tot Mijn kinderen gemaakt. Ik maak nu uw geesten tot zielen. Zij zijn anders dan de geesten van de andere schepselen en van nu af aan zullen zij de enige zijn van een hogere natuur, en neigen naar Mijn goddelijke perfectie. Ik deel de tijd in zeven delen, die ik dagen noem, zodat op elke zevende dag jullie bijeenkomen om je Vader te eren: Mij.”
“Maar het blijft noodzakelijk dat jullie en jullie soort, elke dag werken om jullie soort in stand te houden. Behalve degene die ik niet noem, heb Ik alle schepselen ondergeschikt gemaakt aan jullie. Zo kunnen jullie je voeden met hen, zonder dat zij zich met jullie voeden. Deze mogelijkheid die jullie hebben om je met de andere soorten te voeden, noem Ik “werk”. Maar, opdat jullie nooit vergeten dat dit een geschenk van Mij is aan jullie, voor het goede antwoord dat Oanyus Me gegeven heeft, zal het werk zwaar, moeilijk, pijnigend en vermoeiend zijn. Ben echter niet bedroefd over dit leiden dat ik jullie ten laste leg, in werkelijkheid is het een goede en mooie gave die Ik jullie geef.”

“Opdat jullie in de komende generaties diegene vervangen die hun leven laten, geef Ik jullie een nog mooiere gave. Deze liefde die Ik van jullie verwacht, kunnen jullie ook tegenover elkaar uiten, in paren. Wederzijds tederheid en verlangen zullen de onderdelen zijn van dit pure gevoel, en zo geest en materie tot een geheel mengen. Voortplating is het ultieme doel. Maar alleen de liefde die Ik heb gezegend zal de vleselijke daad mogelijk maken, zodat de soort blijft voortbestaan in Mijn liefde”.

Daarna maakte God twee sterren boven de wereld. Een uit helder licht noemde Hij “zon”. De ander met een koud schijnsel noemde Hij “maan”. God legde uit aan Oanyus: “Zie toe dat jullie trouw is als de trouw van de kinderen tegenover hun ouders, anders zal Ik zo streng zijn als elke ouder tegenover hun kinderen. Aldus, als iemand van jullie sterft, zal Ik oordelen over zijn geest, aan de hand van het leven dat hij geleden heeft. De zon zal elke dag de wereld overstromen met haar licht, als teken van Mijn liefde voor ijn schepping. Diegene die ik daar heen stuur, zullen leven in euuwige vreugde. Maar tussen elke dag, neemt de maan het over. Maar diegene die ik daarheen stuur, zullen niets anders kennen dan kwellingen”.
_________________

[Inorn]

[Die Schöpfung] VIII. Die Entscheidung


Die anderen Kreaturen waren erstaunt, daß GOTT die Menschen zu SEINEN Kindern machte. Sie begriffen nicht, daß es um die Liebe ging und daß GOTT ihr solch große Wichtigkeit zumaß. Sie fingen an zu tuscheln, in der Hoffnung, eine unter ihnen könne ihnen die Wahl GOTTES begreiflich machen.

Doch GOTT richtete seine Stimme an jene Kreaturen, die nicht vermocht hatten, IHM eine Antwort zu geben. ER sagte ihnen: “Ihr wußtet mir nicht zu antworten, ihr, die ihr vorgebt, MEINE Lieblingskreaturen zu sein. Euer Geist hat nichts mehr von höheren Dingen. Er strebt nicht mehr nach MIR. So werdet ihr künftig den Menschen unterworfen sein, denn ihr seid rein materieller Natur, ich entziehe euch die Fähigkeit zu sprechen. Ihr möget blöken, muhen, grunzen, pfeifen, miauen oder bellen bis ans Ende aller Zeiten!”

Dann wandte GOTT seine Stimme an jene Kreatur, die überzeugt von der Herrschaft des Starken über den Schwachen war. ER sagte ihr: “Da du deiner Sache so sicher warst, gebe ich dir die Gelegenheit, sie zu beweisen. Du behältst deinen Geist, doch dein Körper wird in der Finsternis anheimgestellt. Also sollst du leben, allein, in Kontakt mit den Menschen, bis ICH dich von deiner Pein erlöse. Niemand wird dich sehen, und niemand wird dich beim Namen rufen, denn ICH habe für mich selbst entschieden, es nicht zu tun.”

GOTT richtete anschließend das Wort an Oane und sagte ihm: “Ich habe deine Art zu MEINEN Kindern gemacht. Jetzt mache ich aus eurem Geist die Menschenseelen. Sie unterscheiden sich vom Geiste der anderen Arten, daß sie die einzigen bleiben werden immerdar, die von höherer Natur sind, nach MEINER göttlichen Vollkommenheit strebend. Nun teile ich die Zeit in sieben Teile, genannt “Tage”, damit du und die Deinen jeden siebten Tag sich versammeln mögen, um euren Vater zu ehren: MICH.”

“Doch es soll sein, daß du und die Deinen jeden Tag für das Fortkommen eurer Art sorgen müßt. Mit Ausnahme der Kreatur, die ICH nicht benannt habe, habe ICH euch alle Kreaturen untertan gemacht. Daher ernährt ihr euch, ohne daß sie euch ernährten. Die Fähigkeit, über die ihr verfügt, um euch zu ernähren, nenne ICH “Arbeit”. Doch damit ihr nie vergeßt, daß diese Fähigkeit eine Gabe von MIR ist, mit der ich euch für die weise Antwort von dir, Oane, belohne, soll die Arbeit schwer, schwierig, anstrengend und ermüdend sein. Allerdings beklage dich nicht ob des Leidens, das dir daraus erwächst, denn in Wahrheit ist dies ein schönes Geschenk, das ICH dir mache.”

“Da neue Generationen jene ersetzen, deren Leben zu Ende geht, mache ich euch ein gleichsam noch schöneres Geschenk. Die Liebe, die ich von euch erwarte, erlaube ich euch auch, auf daß ihr sie euch untereinander beweist, und zwar in Paaren. Zärtlichkeit und gegenseitige Anziehung sollen die Zutaten zu diesem reinen Gefühl sein. Die Fortpflanzung sei das Ziel. Doch nur die Liebe, die ICH geweiht habe, erlaubt den fleischlichen Akt, so daß eure Art in MEINER Liebe fortbestehe.”

Daraufhin schuf GOTT zwei Himmelskörper über der Welt. Der eine, strahlend von Licht, ward “Sonne” genannt. Der andere, kühl glänzend, ward “Mond” genannt. GOTT erklärte Oane: “Auf daß eure Treue die sei von Kindern gegen ihre Eltern, sonst werde ich so streng sein wie die Eltern gegen ihre Kinder. Denn da jeder von euch sterben wird, werde ICH über ihn danach richten, wie er sein Leben geführt hat. Zum Beweis meiner Liebe zu meiner Schöpfung wird die Sonne jeden Tag die Welt in ihr Licht tauchen. Jene unter den Deinen, die ich dorthin geschickt habe, werden eine Ewigkeit in Glückseligkeit erleben. Doch zwischen den Tagen übernimmt der Mond die Ablösung. Und jene unter den Deinen, die dorthin geworfen, werden nichts Anderes als Qual kennenlernen."

Übersetzt von Zaltvyksle.