L'Eglise Aristotelicienne Romaine The Roman and Aristotelic Church Index du Forum L'Eglise Aristotelicienne Romaine The Roman and Aristotelic Church
Forum RP de l'Eglise Aristotelicienne du jeu en ligne RR
Forum RP for the Aristotelic Church of the RK online game
 
Lien fonctionnel : Le DogmeLien fonctionnel : Le Droit Canon
 FAQFAQ   RechercherRechercher   Liste des MembresListe des Membres   Groupes d'utilisateursGroupes d'utilisateurs   S'enregistrerS'enregistrer 
 ProfilProfil   Se connecter pour vérifier ses messages privésSe connecter pour vérifier ses messages privés   ConnexionConnexion 

Pré-Histoire IV: Les péchés

 
Poster un nouveau sujet   Ce sujet est verrouillé; vous ne pouvez pas éditer les messages ou faire de réponses.    L'Eglise Aristotelicienne Romaine The Roman and Aristotelic Church Index du Forum -> La Bibliothèque Romaine - The Roman Library - Die Römische Bibliothek - La Biblioteca Romana -> Archive of the Vatican Library
Voir le sujet précédent :: Voir le sujet suivant  
Auteur Message
Pouyss



Inscrit le: 10 Mai 2006
Messages: 2334

MessagePosté le: Dim Mai 28, 2006 10:12 pm    Sujet du message: Pré-Histoire IV: Les péchés Répondre en citant

    _____________________________________________________________

    Dogme corrigé

    => Livre des Vertus, chapitres de la Préhistoire, revu et corrigé : > ICI <

    _____________________________________________________________



Citation:




    Livre de la Pré-Histoire
    Chapitre IV - « Les péchés »



    1 Les humains avaient découvert l’acédie. Ils avaient dédaigné l’amour de Dieu pour lui préférer les choses matérielles qu’Il avait créées. Ils avaient pris goût à une part du divin, en oubliant qu’il fallait aimer l’ensemble. Oane n’était plus là pour les guider, lui qui avait été le seul à comprendre ce qu’était l’amour du Très Haut. Maintenant seuls, privés de leur guide, les humains ne savaient plus différencier la vertu de l’erreur.

    2 Certains se mirent alors à manger plus que la faim ne le leur demandait, y prenant un plaisir qui ne faisait que s’amplifier. Le goût sucré des fruits, la chaleur de la viande et l’ivresse de l’alcool prirent le pas sur les plaisirs simples de la vie. Il n’y avait plus la moindre place dans leurs plaisirs pour la douce senteur des fleurs, ni pour la beauté des paysages. Ils en arrivèrent à un tel point que même les si nombreux fruits de leur labeur ne suffisaient plus à combler leurs envies.

    3 C’est alors que la gourmandise brisa les liens qui unissaient les hommes et les femmes. Chacun gardait pour soi les fruits de son propre labeur et refusait de les partager. Le fort produisait plus, mangeait plus, buvait plus, et devenait plus fort encore. Le faible produisait moins, mangeait moins, buvait moins, et s’affaiblissait. La communauté des hommes et des femmes se divisait à cause de leur goût immodéré des choses matérielles, qui les conduisit à l’avarice.

    4 Alors, l’homme et la femme se firent orgueilleux. Le fort se mit à mépriser le faible, qui ne pouvait pas se nourrir autant qu’il le souhaitait. Comme la Créature Sans Nom, ils pensaient maintenant que le rôle des forts était de dominer les faibles. Celle-ci vit donc que l’heure de sa revanche était venue. Elle se mut dans l’ombre et s’approcha alors de ceux qui étaient ainsi méprisés, car ils n’avaient plus assez pour se nourrir. Elle leur demanda: “Pourquoi vous laissez-vous faire ainsi, pourquoi ne pas renverser les rôles?”

    5 Et le faible se mit à envier le fort. Le fort, satisfait de sa situation, ne voyait pas le faible se demander pourquoi il était moins bien loti que lui. La Créature Sans Nom exultait de joie, car elle sentait l’heure de sa gloire arriver. Elle murmura à l’oreille du faible et attisa son envie. La colère gronda dans le coeur du faible, qui se révoltait intérieurement contre cette injustice. Elle lui demanda pourquoi il liait ce sentiment dans son esprit et ne le laissait-il pas s’exprimer?

    6 Alors, l’homme et la femme frappèrent leurs frères et leurs soeurs. Prenant couteau et hache en main, chacun frappa l’autre en une tempête de violence et de destruction. Ils venait d’inventer la guerre, qui atteignit son paroxysme lorsque chacun se mit à brûler la maison et à dévaster les champs de l’autre. La Créature Sans Nom vint à nouveau près de ceux qui l’écoutaient et leur dit que la violence et la haine leur permettraient dorénavant de dominer leur prochain.

    7 L’homme prit alors la femme et la femme prit l’homme. Le fort abusa du faible et le faible subit le fort. Tous s’unirent en une orgie bestiale de stupre et de violence. Leurs corps mêlés reflétaient les flammes des maisons qui brûlaient. La nourriture était dévorée, la boisson engloutie. Les paroles suaves encourageaient les gestes indécents. Une véritable orgie de débauche avait lieu. Et de l’amour de Dieu il ne fut plus question.

    Spyosu


Revenir en haut de page
Voir le profil de l'utilisateur Envoyer un message privé MSN Messenger
Ubaldo



Inscrit le: 19 Aoû 2006
Messages: 3218

MessagePosté le: Mer Sep 12, 2007 3:56 pm    Sujet du message: Répondre en citant

Prehistoria IV: Los pecados

Los humanos habían descubierto la acedía, habían despreciado el amor de Dios, porque preferían las cosas materiales que Él había creado. Habían tomado con placer una parte de lo divino, olvidando que era necesario amar al conjunto. Oane no estaba allí para guiarlos, él que había sido el único en comprender lo que era el amor del Altísimo. Ahora solos, privados de su guía, los humanos no sabían diferenciar la virtud del error.

Se podía ver entonces a algunos comer más que lo que el hambre les pedía, tomando un placer que no hacía más que agrandarse. El gusto dulce de las frutas, el calor de la carne y la embriaguez del alcohol tomaron paso sobre los placeres simples de la vida. No había ya el menor lugar en sus placeres para el suave olor de las flores, ni para la belleza de los paisajes. Llegaron a tal punto que incluso los numerosos frutos de su trabajo no bastaban para colmar sus deseos.

Es cuando la gula rompió los vínculos que unían a los hombres y a las mujeres. Cuando uno guardaba para sí el fruto de su propio trabajo y se negaba a compartir. El fuerte producía más, comía más, bebía más, y pasaba a ser más fuerte. El débil producía menos, comía menos, bebía menos, y se debilitaba. La comunidad de los hombres y las mujeres se dividía debido a su gusto inmoderado de las cosas materiales, que los condujo a la avaricia.

Entonces, el hombre y la mujer se hicieron orgullosos. El fuerte se puso a despreciar al débil, que no podía alimentarse tanto como él lo deseaba. Como la Criatura sin Nombre, pensaban ahora que el papel del fuerte era dominar a los débiles. Ella vio que la hora de su venganza había llegado. Se movió entre la sombra y se acercó a los que se despreciaban, ya que no tenían bastante para alimentarse. Les dijo: ¿porqué ustedes se dejan tratar así, porqué no invertir los papeles?.

Y el débil se puso a envidiar al fuerte. El fuerte, satisfecho con su situación, no veía al débil preguntarse porque eran menos que ellos. La Criatura sin Nombre rebosante de alegría, ya que sentía la hora de su gloria. Murmuró a la oreja del débil y atizó su deseo. La cólera tronó en el corazón del débil, que se rebelaba internamente contra esta injusticia. Le preguntó: ¿por qué tener este sentimiento en su espíritu y no dejar expresarla?

Entonces, el hombre y la mujer sorprendieron a sus hermanos y a sus hermanas. Tomando un cuchillo y una hacha en cada mano, cada uno alcanzó al otro en una tormenta de violencia y destrucción. Acababa de ser inventada la guerra, que alcanzó su paroxismo cuando cada uno se puso a quemar la casa y a devastar los campos del otro. La Criatura sin Nombre fue de nuevo cerca de los que la escuchaban y les dijo que la violencia y el odio les permitirían en adelante dominar a su prójimo.

El hombre tomó entonces a la mujer y la mujer tomó al hombre. El fuerte abusó del débil y el débil sufrió por el fuerte. Todos se unieron en una orgía bestial de estupor y violencia. Sus cuerpos mezclados reflejaban las llamas de las casas que quemaban. La comida se devoraba, la bebida absorbida. Las palabras suaves fomentaban los gestos indecentes. Una verdadera orgía de vicio tenía lugar. Y del amor de Dios no se supo ya.
Revenir en haut de page
Voir le profil de l'utilisateur Envoyer un message privé
Sjnoel



Inscrit le: 17 Fév 2007
Messages: 494
Localisation: Haarlem

MessagePosté le: Mar Avr 15, 2008 10:20 pm    Sujet du message: Répondre en citant

De Voorgeschiedenis IV: de Zonde

De mensen hadden apathie ontdekt. Ze hadden de liefde van God geschonden. Ze behaagden de materiele zaken die Hij voor hen had gemaakt, boven God zelf. Ze hadden veel plezier met een deel van het goddelijke, terwijl ze vergaten dat ze het geheel moesten liefhebben. Oane was er niet meer om hen te leiden, degene die de enige was die echt begreep wat de liefde van de Meest Hoge betekende. Nu, zonder hun gids, konden de mensen niet langer het onderscheid maken tussen de deugd en de zonde.

Sommigen gingen meer eten dan vanwege hun honger strikt noodzakelijk was, en haalden daar veel plezier uit dat steeds groter werd. De zoete smaak van fruit, de sappige aroma’s van het vlees en de bedwelmende alcohol kwamen in de plaats van de simpele geneuten des levens. Er was geen plek meer in hun leven voor de zachte geuren van bloemen, of de schoonheid van het landschap. Ze kwamen zelfs tot een punt dat de vele vruchten van hun werk niet meer genoeg waren om hun behoeftes te vervullen.

Op dit moment werden de banden tussen de mannen en vrouwen verbroken door hebzucht. Iedereen hield de vruchten van zijn werk voor zichzelf en weigerde het te delen met anderen. De sterken produceerden meer, aten meer, dronken meer, en werden steeds sterker. De zwakkeren produceerden minder, aten minder, dronken minder, en werden zwakker. De gemeenschap van mannen en vrouwen viel uiteen zich vanwege hun ongecontroleerde verlangen naar materiele zaken die hen in verval leidde.

toen ontwikkelde de man en vrouw trots. De sterken begonnen de zwakken te verachten, iets waar ze maar geen genoeg van konden krijgen. Net zoals het Wezen Zonder Naam, dachten zij nu ook dat de sterken de zwakken behoorden te domineren. Het Wezen Zonder naam zag aldus dat zijn uur van wraak was aangebroken. Het bewoog in de duisternis en benaderde degene die veracht werden. Het vroeg hen: “waarom laten jullie je zo behandelen door die anderen, waarom handelen jullie niet om de rollen om te draaien?”

En de zwakken begonnen de sterken te benijden. De sterken, die tevreden waren met de situatie, zagen niet dat de zwakken zich afvroegen waarom zij minder bedeeld waren dan de sterken. Het Wezen Zonder Naam was vervuld van vreugde, want het voelde dat zijn uur van de overwinning nabij was. het mompelde in de oren van de zwakken en wakkerde hun verlangen aan. Woede brandde in de harten van de zwakken, die zich van binnen verzette tegen deze onrechtvaardigheid. Het vroeg hen waarom ze dit gevoel in hun geest hielden en niet naar buiten toe uitdrukten?

Toen vielen de mannen en vrouwen hun broeders en zusters aan. Ze namen messen en bijlen in hun hand, en de een sloeg de ander in een storm van geweld en vernietiging. Ze hadden zojuist oorleg ontdekt, dat zijn hoogtepunt bereikte toen de een begon met het platbranden van het huis en de velden van de ander. Het Wezen Zonder Naam kwam weer bij degene die naar het geluisterd had en zei dat geweld en haat hen vanaf nu in staat zou stellen om over hun buren te heersen.

De man nam de vrouw en de vrouw nam de man. De sterken misbruikten de zwakken en de zwakken leden onder de sterken. Allen smolten samen in een bestiale orgie van indecente aanvallen en geweld. Hun verstrengelde lichamen reflecteerden de vlammen van de brandende huizen. Voedsel werd verorberd en drank naar binnen gegoten. Het gefluister moedigde het indecente gedrag aan. Een waarlijke orgie van ondeugd vond plaats. En er was geen aandacht meer voor de liefde van God.

_________________
Revenir en haut de page
Voir le profil de l'utilisateur Envoyer un message privé
Inorn



Inscrit le: 30 Avr 2006
Messages: 2011
Localisation: Archidiocèse de Lyon

MessagePosté le: Lun Mai 19, 2008 6:36 pm    Sujet du message: Répondre en citant

[Vor-Geschichte] IV. Die Sünden


Die Menschen hatten die Trägheit entdeckt. Sie verschmähten die Liebe GOTTES und zogen ihm die materiellen Dinge vor, die sie selbst geschaffen hatten. Sie hatten Geschmack an einem göttlichen Teil gefunden und vergaßen darüber, daß es auf die Liebe zum Ganzen ankam. Oane war nicht mehr da, sie zu führen, er, der der einzige gewesen war, der verstand, was die Liebe des HÖCHSTEN tatsächlich war. Allein, ihres Führers ledig wußten die Menschen nicht mehr, wie zu unterscheiden zwischen Tugend und Fehler.

Manche gaben sich dem Drang hin, mehr zu essen als sie der Hunger nötigte, und empfanden daran eine sich selbst verstärkende Lust. Der süße Geschmack der Früchte, die Hitze des Fleisches und der Rausch des Alkohols prägten das einfache Vergnügen des Lebens. Es gab nicht mehr den kleinsten Raum in ihrer Genußsucht: nicht für den süßlichen Duft der Blumen, auch nicht für die Schönheit der Landschaft. Sie gelangten an den Punkt, an dem selbst die vielzähligen Früchte ihrer Arbeit nicht mehr ihre Gelüste befriedigen konnten.

Es war die Völlerei, die die Bindungen brach, die die Männer und Frauen vereinten. Jeder hortete die Früchte seiner Arbeit für sich und weigerte sich, sie zu teilen. Der Starke erzeugte mehr, aß mehr, trank mehr und wurde noch stärker. Der Schwache erzeugte weniger, aß weniger, trank weniger und wurde schwächer. Die Gesellschaft von Männern und Frauen teilte sich aufgrund ihres unmäßigen Geschmacks an materiellen Dingen, was sie letztlich in den Geiz trieb.

Mann und Frau wurden stolz. Der Starke verachtete den Schwachen, der sich nicht so ernähren konnte, wie er es sich erhoffte. Genau wie die Kreatur Ohne Namen glaubten sie jetzt daran, die Rolle der Starken sei die der Beherrschung der Schwachen. Jene jedoch sah ihre Stunde der Rache gekommen. Sie hüllte sich in Finsternis und machte sich an jene heran, die deswegen verachtet wurden, weil sie nicht mehr genug zu essen hatten. Sie fragte sie: “Weshalb laßt ihr das mit euch machen, weshalb tauscht ihr nicht die Rollen?”

So beneidete der Schwache den Starken. Der Starke, der mit seinem Stand zufrieden war, sah nicht, daß sich der Schwache fragte, weshalb dieser schlechter gestellt war als jener. Die Kreatur ohne Namen frohlockte vor Freude, denn sie spürte, die Stunde ihres Triumphes sei gekommen. Sie flüsterte dem Schwachen Dinge ein, die das Feuer seines Neids anfachten. Die Wut wuchs im Herzen des Schwachen, der innerlich gegen diese Ungerechtigkeit revoltierte. Sie fragte ihn, weshalb er dieses Gefühl in seinem Geiste einschloß, statt ihm Ausdruck zu verleihen?

Schließlich schlugen Mann und Frau auf ihre Brüder und Schwestern ein. Mit Messern und Äxten ging in einem Sturm der Brutalität und Zerstörung einer auf den anderen los. Sie erfanden das Kriegshandwerk, das seinen Höhepunkt darin fand, daß ein jeder danach trachtete, dem anderen das Haus niederzubrennen und die Felder zu verwüsten. Die Kreatur ohne Namen wandte sich abermals an jene, die ihr zuhörten, und sagte ihnen, daß Gewalt und Haß ihnen ab nun erlaubten, ihren Nächsten zu beherrschen.

Der Mann nahm daraufhin die Frau, und die Frau nahm den Mann. Der Starke nutzte den Schwachen aus, und der Schwache erduldete den Starken. Alle vereinigten sich in einer viehischen Orgie der Schamlosigkeit und Gewalt. Das Ineinander ihrer Körper war den Flammen in den niederbrennenden Häusern gleich. Alle Nahrung ward verschlungen, aller Trank versoffen. Süßliche Liedtexte ermunterten zu unanständigem Handeln. Eine wahrhaftige Orgie der Schwelgerei fand statt. Und die Liebe GOTTES war nicht mehr gefragt.


Übersetzt von Zaltvyksle.
Revenir en haut de page
Voir le profil de l'utilisateur Envoyer un message privé
Montrer les messages depuis:   
Poster un nouveau sujet   Ce sujet est verrouillé; vous ne pouvez pas éditer les messages ou faire de réponses.    L'Eglise Aristotelicienne Romaine The Roman and Aristotelic Church Index du Forum -> La Bibliothèque Romaine - The Roman Library - Die Römische Bibliothek - La Biblioteca Romana -> Archive of the Vatican Library Toutes les heures sont au format GMT + 2 Heures
Page 1 sur 1

 
Sauter vers:  
Vous ne pouvez pas poster de nouveaux sujets dans ce forum
Vous ne pouvez pas répondre aux sujets dans ce forum
Vous ne pouvez pas éditer vos messages dans ce forum
Vous ne pouvez pas supprimer vos messages dans ce forum
Vous ne pouvez pas voter dans les sondages de ce forum


Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
Traduction par : phpBB-fr.com