L'Eglise Aristotelicienne Romaine The Roman and Aristotelic Church Index du Forum L'Eglise Aristotelicienne Romaine The Roman and Aristotelic Church
Forum RP de l'Eglise Aristotelicienne du jeu en ligne RR
Forum RP for the Aristotelic Church of the RK online game
 
Lien fonctionnel : Le DogmeLien fonctionnel : Le Droit Canon
 FAQFAQ   RechercherRechercher   Liste des MembresListe des Membres   Groupes d'utilisateursGroupes d'utilisateurs   S'enregistrerS'enregistrer 
 ProfilProfil   Se connecter pour vérifier ses messages privésSe connecter pour vérifier ses messages privés   ConnexionConnexion 

Sjnoel

 
Poster un nouveau sujet   Ce sujet est verrouillé; vous ne pouvez pas éditer les messages ou faire de réponses.    L'Eglise Aristotelicienne Romaine The Roman and Aristotelic Church Index du Forum -> La Bibliothèque Romaine - The Roman Library - Die Römische Bibliothek - La Biblioteca Romana -> Le Dogme - The Dogma
Voir le sujet précédent :: Voir le sujet suivant  
Auteur Message
frère roger



Inscrit le: 14 Juin 2006
Messages: 7487
Localisation: Recteur Cistercien, abbé de Noirlac en Berry, Préfet Romain du Saint Office & de la Nonciature

MessagePosté le: Lun Juin 29, 2009 1:23 pm    Sujet du message: Sjnoel Répondre en citant

Citation:
Hagiographie de saint Sjnoel



FIDELE SERVITEUR DE L'EGLISE ET CO-FONDATEUR DE L'EGLISE HOLLANDAISE

Né dans le Lyonnais-Dauphiné, Sjnoel prit très vite la décision de servir l'Eglise Aristotélicienne. Fervent défenseur de celle-ci, il a juré de la défendre avec sa vie. L'armement ne lui attire guère, il prend alors les décisions qui changent sa vie de simple paysan à un clerc renommé.

Il entra dans l'Ordre Cistercien, ordre monastique renommé, où, le Père Fredstleu, l'accueillit les bras ouverts. Il se fit baptiser à l'abbaye Saint Arnvald de Noirlac, et prit le statut de Frère de l'Ordre Cistercien et accomplit ses études théologiques dans le Séminaire Saint-Benoît. Il prêcha dans les halles de son village, Dié, mais très vite, il entendait parler des contrées de l'Hollande, où l'on parlait le néerlandais, une langue, qu'il pratiquait particulièrement bien.

Au sein de l'Ordre Cistercien, Sjnoel su trouver un appui sans faille notamment auprès de son abbé et ami le Protonotaire Romain Frère Roger qui lui apporta le soutien nécessaire pour s'imposer à la fois comme clerc et comme diplomate romain en Hollande. Plusieurs de ses condisciples amenés à former l'ossature du clergé hollandais furent formés au sein de séminaire Saint Benoît de Noirlac. Un temps, ils formèrent même une belle abbaye hollandaise cistercienne.

Sjnoel rejoignit aussi l'Ordre Teutonique, ordre dont il avait beaucoup entendu parler, et par lequel il se sentait attiré. Grâce à sa maîtrise des langues, il put rapidement évoluer dans cet univers avant tout militaire : il connaissait en effet l'anglais, français, néerlandais et bien d'autres, ce qui faisait de lui un personnage clé pour l'ordre.

Il prit alors la décision de partir en Hollande, après s'être intégré auprès de l'Inquisition Romaine, où il fut accepté après la sélection des candidats. Il poursuivra cette tâche dans les nouvelles terres du nord.

Avec son oncle, il arriva, l'un des premiers en Hollande, terres vides et peuplées d'ignorant, sa seule tâche était de les instruire, mais surtout, de mener une politique religieuse, au nom de la Sainte Eglise Aristotélicienne. Il accéda au Conseil Comtal, en tant que Chancelier. Il déposa sa candidature auprès de la Nonciature Apostolique en même temps, il s'y fit accepter en tant que None Apostolique pour la Hollande.

Quelques mois passèrent, mais la religion importait peu le peuple hollandais, il la rejetait, il l'ignorait totalement, tout comme le Diacre Sjnoel, Diacre de Rotterdam à l'époque. Ne pas cessant sous les hautes pressions des habitant de la cure, il continuait sa progression, et rédigea le Concordat entre l'Eglise Aristotélicienne et le Comté Hollandois. Ce dernier document, fit une telle polémique, que le jeune Sjnoel reçut les pires critiques, mais l'homme se durcissait de plus en plus.

Après un mois de sévères discussions entre les habitants, le conseil, et Sjnoel même, il réussit à faire passer le Concordat tel qu'il était. A partir de ce moment, Sjnoel savait, que les fondations étaient posées.

Il ne tarda pas de déménager à Leiden, ville situé plus au nord de Rotterdam, et prit la charge de Curé. Il dirigea alors, de main ferme cette cure. Peu de temps après, il prit sous ses ailes, le diacre Sonho, qui se trouvait être un excellent élève.


A LA TÊTE DU COMTE HOLLANDAIS



C'est alors, lors des suivantes élections comtales, que le peuple le reconnut comme Comte de Hollande. Il régna de façon religieuse, plaçant et mettant en avant la religion avant toute autre chose. Fit des réformes importantes au niveau des institutions et réglé les problèmes restants à propos du Concordat ecclésiastique.

Pendant son règne, il entreprit de fonder une section néerlandaise de l'Ordre Teutonique, ordre dans lequel il avait progressé et atteint le statut d'"Ordenskaplan". Il n'avait plus de difficultés de trouver des membres, cependant, il dut s'opposer à quelques obstacles, tel que des personnes désirant la séparation de l'Eglise et de l'Etat, chose inimaginable pour le jeune Curé. Il en fit part à la Curie, qui ne resta pas lâche à propos, et l'Ordre en question, tomba quelques mois plus tard, alors que l'Ordre Teutonique prit de l'ampleur, et vit ses rangs grandir d'environ vingt membres.

Beaucoup d'entre eux furent des disciples ou de très bons amis de Sjnoel, et lui dévouaient leurs vies. Il dit alors:

"Dévouez votre vie à l'Eglise et non à moi, je ne suis que le meneur du troupeau, qui vous guidera vers la Gloire du Très-Haut!"

Ceux-ci comprirent et se mirent en service de l'Eglise dans l'Ordre Teutonique. Le mandat de Sjnoel prit fin, et reçut comme fief le Comté de Gouda, et offrit un commanderie à l'Ordre Teutonique, qui devint l'Intendance. Tout de même qu'il avait fait de Krimpen, la commanderie générale de l'Ordre Teutonique hollandais. Un Ordre Militaro-religieux était désormais puissant dans le comté, qui parlait une autre langue, que la France ou encore le Saint Empire Romain Germanique.

Quelques batailles eurent lieu, contre des bandes de voleurs, de manants, hors-la-loi ou encore des brigands. Au début de celle-ci, Sjnoel fut nommé HochMeister, titre le plus important dans l’Ordre. Il dut donc prendre la tête d'un groupe de teutoniques, bien qu'il ne fût pas lui-même armé. Chaque bataille fut gagnée par les Teutons et l’Armée Hollandaise. La confiance envers l’Ordre Teutonique grandissait, tout de même envers ces membres, qui libèrent à plusieurs reprises des villes du Comté.


ARCHEVEQUE DE COLOGNE – LA FIN D’UN GUIDE

Bien que la fatigue commençait à toucher le jeune prêtre de plus en plus, il continuait à faire son devoir et sa volonté qui consistait à servir l’Unique, avec rigueur et passion. Les traductions du Droit Canon et du Livre des Vertus avançaient bien, et commençaient à se terminer. Ceci était un travail extrêmement épuisant, un travail de recherche et de connaissances en langues. Il fallait trouver les bonnes personnes, qui avait les bons diplômes en lettres de leur langue, ainsi, il n’en put trouver qu’une bonne dizaine. Cependant, ils furent très compétents et c’est alors que le Curé de Leiden, fut élu Archevêque de Cologne, par l’Assemblée Episcopale du Saint Empire Germain.

Désormais, il était temps de réorganiser et de démarrer l’organisation de l’Archevêché et d’augmenter sa réputation auprès du reste du monde Aristotélicien. Une Inquisition, avec tribunaux, avocats, juges et Procureurs devait être organisée. Une Armée Episcopale devait tout de même être mise au point, jusqu’à ce jour-ci, il n’y en a toujours pas, mais la caserne est achevée, et les traductions faites grâce à une femme, nommé Raldar. Celle-ci s’est investie pour la Garde, hélas, elle aussi, elle à rejoint le Très-Haut.

Tout se mit en place, tout s’organisa, et l’Archevêché commença à trouver son ampleur. Des pèlerinages se dirigeaient vers elle, avec pour mission de prêcher les savoirs de Rome. Ceci ne fit que du bien à la Province nordique. L’Archevêque avait fondé le parti Ultra Montanus en Hollande, celle-ci gagna les élections comtales et une Comtesse de ce parti prit le pouvoir et fit des réformes favorables à l’Eglise.

Deux mois passèrent, et le prêtre tomba malade. Sa fatigue avait atteint un tel point qu’il devait s’exclure du monde grouillant, vivant et c’est alors qu’il partit en retraite spirituelle pour deux mois. Il retourna une seule fois, pour annoncer son départ du monde, il laissa une lettre et son testament. Ensuite, il quitta la Terre pour rejoindre le Soleil, après une vie courte mais intensive, une vie qui agrandit l’Eglise, qui la donnait plus d’ampleur qu’auparavant, et qui, désormais, pouvait compter des centaines de fidèles de plus, prêt à la servir jusqu’à la fin des Temps.


HOMMAGES DEDIES A L’ARCHEVEQUE

Son Eminence MrGroar :

« Homme volontaire, audacieux, téméraire et parfois impatient, Sjnoel a toujours su écouter ses amis et aider son prochain »

Comtesse Nadia de Ligne :

« Gedreven, grondlegger van het Aristotelische Geloof in Holland, een groot man voor het Graafschap.


(Personne rigoureuse, fondateur de l’Eglise Aristotélicienne en Hollande, un grand homme pour le Comté Hollandais.)

Son Excellence DragothAr Ooms :

« Als je Holland zou mogen vergelijken met een gierstveld, dan is Monseigneur Sjnoel het eerste zaadje dat de Almachtige gezaaid heeft in deze vruchtbare bodem. En door dit ene zaadje mag ik dezer dagen genieten van een rijk gevuld veld waar ik goed de Vruchten van de Heer kan oogsten.”

( Si l’on devait comparer l’Hollande à un champ de maîs, alors Monseigneur Sjnoel est la première graine que le Très-Haut a semé dans ce sol fertile. Et grâce à cette première graine j’ai le droit de profiter en ces jours d’un champ bien rempli dans lequel je peux récolter les fruits du Seigneur.)


Sa Grâce Karanda de Ligne :

“Sjnoel is voor mij de vader van het geloof in Holland, een van de grondleggers van de Raad van Holland en een goedwillende wereldverbeteraar.”

(Sjnoel est pour le père de la Foi en Hollande, un des fondateurs du Conseil Hollandais et un sage qui tentait d’améliorer le monde.)


Dame Pippa :

"Zijn leven stond in dienst van de kerk, vele uren vertaalde hij de geschriften, zijn eenzaamheid hierdoor voor lief nemend, hij had grote wijsheid maar kon slecht tegen domheid en reageerde hier op met groot ongeduld, voor hen die dichtbij zn hart waren had hij echter alle geduld, liefde en zorgzaamheid. Hij wordt erg gemist."

(Sa vie était dédiée à l’Eglise, pendant de nombreuses heures, il passait à traduire des textes, sa solitude ne lui importait peu, ses connaissances étaient nombreuses, cependant il ne supportait pas les ignorants et sa réaction sur ses gens là, fut parfois impatiente. Pour ceux près de son cœur, il possédait toute la patience et l’écoute. Il nous manque.)

MOMENTS FORTS ET MIRACULEUX
Citation:
Rome (APP) - SAINT ARNVALD: MOMENTS FORTS ET MIRACULEUX DE L'AN 1457

Au commencement, le vieux recteur cistercien roger s'était senti mal le 17 mai 1457 et un médecin avant été appelé le lendemain. le verdict avait été sans appel. Le coma du début s'était transformé en une éradication In Gratibus, indices forts de rupture définitive du lien entre l'âme et le corps. Puis surprise, une nouvelle connexion neuronale In Gratibus a eu lieu le 19 Mai 1457 à 02h33. Un espoir était permis. Roger sortira t-il de son coma Res Parendo ? ...

Dans la nuit du 20 mai, un vent mystérieux souffla toutes les bougies de l'Abbatiale Saint Bernard, perturbant les rares moines priant à cette heure pour le rétablissement de Frere Roger. Une douce mélopée intérieure sembla bercer les témoins qui se sentirent confiant et serein dans l'instant. Une expérience difficilement descriptible, ils vous en parleront mieux que moi. Puis le calme fut rompit bizarrement par ce qui ressemblait à des battements d'ailes et un cri de rapace. Un novice affirma même avoir vu un aigle noir près du corps comateux de Frère Roger dans sa cellule.

Le 21 mai, malgré la tristesse due aux ennuis de santé de roger, les célébrations de la Saint Arnvald en l'abbaye cistercienne de Noirlac se déroulent normalement. Quand soudain, le miracle : l'arrivée de l'aigle noir teutonique au dessus du manoir ou reposait le corps de frère Roger. Le frère Roger sort de son coma profond dans un grand fracas et arrive dans l'abbatial pour partager son retour miraculeux. Frère Roger a aperçu Sjnoel, à qui est imputable ce miracle. Un chant improvisé et spontanée partit de l'abbatial pour célébrer cette évènement extraordinaire.

Un beau jour,
ou peut-être une nuit,
A Noirlac, il s'était endormi
Quand soudain, venant de l'abbatiale
Et nimbé de lumière,
Surgit un aigle noir.

Lentement, Roger ouvrit les yeux,
Lentement, il sortit du coma.
Près de lui, dans un bruissement d'ailes,
Comme tombé du ciel,
Il vit Sjnoel.

Il portait, les couleurs teutoniques,
Et parlait, avec une voix grave.
C'est alors, que l'abbé cistercien,
Retrouvant sa vigueur,
Se leva de sa couche.

Ô, Très-Haut,
Tu l'as touché du doigt,
Tu le rends à ses frères, ici-bas.
C'est ainsi que Tu es reconnu
Ceux qui osent le nier
Oh, qu'ils soient pourfendus.

En ce jour, bénit de tous les saints.
Le fameux, fondateur hollandais,
En héros, sur les terres cisterciennes,
Surgissant du passé,
Nous était revenu.

"Dis mon Frère, O dis, écoute-nous.
Donnes nous, à vivre ta sagesse
Fais de nous, des constructeurs d'empires,
Au service du Très Haut,
Toujours dans la foi.

Comme avant, dans ta vie cistercienne,
Comme avant, chez tes freres teutoniques,
Comme avant, en la cure de Leiden,
Être faiseur de joies
Montres nous des merveilles."

Une tenue, couleur de la nuit,
Une voix, ou peut-être un rubis
J'avais peur, il m'a rendu l'espoir
L'oiseau nous a laissé
Seuls avec Frère Roger.

L'aigle noir, dans un bruissement d'ailes
Repartit, pour regagner le ciel.
Et toujours, au paradis solaire
Sur ses Frères et ses Sœurs,
Il veille sur nos vies.

...

sources : http://cistercien.forumactif.com/abbatiale-saint-bernard-f7/ceremonies-du-21-mai-en-l-honneur-de-saint-arnvald-t4086.htm
annonces à rome : http://rome.lesroyaumes.com/viewtopic.php?t=15396

frereRoger pour l'APP


RELIQUES

o Le Corps de Saint Sjnoel qui repose dans la crypte de la Cathédrale de la haye

o Un reliquaire contenant le Coeur de Saint Sjnoel gardé dans l'Abbaye Saint-Sjnoel d'Egmont

o La mitre, la crosse et les habits épiscopaux de Saint Sjnoel gardé dans la chapelle de la famille de ligne

_________________


EVEQUE IN PARTIBUS D'HELIOPOLIS
Revenir en haut de page
Voir le profil de l'utilisateur Envoyer un message privé Visiter le site web de l'utilisateur MSN Messenger
frère roger



Inscrit le: 14 Juin 2006
Messages: 7487
Localisation: Recteur Cistercien, abbé de Noirlac en Berry, Préfet Romain du Saint Office & de la Nonciature

MessagePosté le: Lun Juin 29, 2009 1:25 pm    Sujet du message: Répondre en citant

Citation:
    Hagiografie van de Zalige Sjnoel



    Dienaar van de Kerk en medestichter van de Nederlandse Kerk

    Geboren in Lyonnais-Dauphiné, nam Sjnoel zeer snel de beslissing om de Aristotelische Kerk te dienen. Zijnde een vurige verdediger van deze laatste, heeft hij gezworen om haar met zijn leven te verdedigen. Wapens trekken hem nauwelijks aan, dus neemt hij de beslissingen die zijn leven van eenvoudige boer naar beroemde klerk zullen veranderen.

    Hij vervoegde de Cisterciënzer Orde, een kloosterorde, waar hij met open armen werd ontvangen door vader Fredstleu. Hij liet zich dopen, nam het statuut van Broeder van de Orde aan en beëindigt zijn seminarie in het Seminarie Sint-Benedictus. Hij preekte in de hallen van zijn dorp, Dié, maar zeer snel hoorde hij over de streek Holland spreken, waar men het Nederlands sprak, een taal die hij bijzonder goed beheerste.

    Sjnoel vervoegde de Teutoonse Orde, een orde waar hij veel had over horen spreken, en waar hij zich tot aangetrokken voelde. Dankzij het beheersen van de taal, groeide hij snel. Frans, Engels en Nederlands sprekend en Duits en Spaans lezend, vond hij een plaats in hun midden. Hij nam vervolgens de beslissing om naar Holland te verhuizen, na bij de Roomse Inquisitie te integreren, waar hij na de selectie van de kandidaten werd aanvaard. Hij zou deze taak op de nieuwe gronden in het noorden voortzetten.

    Met zijn oom kwam hij aan, een van de eersten in Holland, een leeg land, vol onwetende mensen. Zijn enige taak was om hen te onderwijzen, maar vooral, om een religieuze politiek te voeren, in naam van de Heilige Aristotelische Kerk. Hij vervoegde de Raad, in de positie van Kanselier. Hij legde zijn kandidatuur neer voor de Apostolische Nonciatuur terzelfder tijd, aldus werd hij aanvaard als Apostolische Nuntius voor de regio Holland.

    Enkele maanden gingen voorbij, maar religie leek het Hollandse volk weinig bezig te houden. Het weigerde het, negeerde het compleet, net als diaken Sjnoel, diaken van Rotterdam intertijd. Onophoudelijk onder de druk van de Curie, vervolgde hij zijn weg, en stelde het Concordaat tussen de Aristotelische Kerk en het Graafschap Holland op. Dit laatste document deed een danige polemiek opwaaien, zodat de jonge Sjnoel de ergste kritieken te verduren kreeg, maar de man bleef volharden.

    Na een maand van grote discussies tussen de bevolking, de Raad, en Sjnoel zelf, slaagde hij erin het Concordaat erdoor te krijgen. Vanaf dat moment, wist Sjnoel, waren de fundamenten gelegd. Hij aarzelde niet om naar Leiden te verhuizen, ten noorden van Rotterdam, en werd er Priester. Hij leidde er aldus, met vaste had de pastorij. Korte tijd later nam hij diaken Sonho onder zijn hoede, die een uitstekende leerling bleek te zijn.


    Aan het hoofd van het graafschap - Sjnoel trouwe Teutoon



    Het is dan, ten tijde van de graafschapelijke verkiezingen, dat hij genomineerd en gekroond wordt tot Graaf van Holland. Hij regeerde op een religieuze manier, door de religie op de eerste plaats te zetten voor iedere andere zaak. Hij voerde belangrijke hervormingen door op niveau van de instellingen en bracht de overblijvende problemen van het "Concordaat tussen het Graafschap Holland en de Zeer Heilige Rooms-Aristotelische Kerk" in regel.

    Tijdens zijn regeerperiode richtte hij een Nederlandstalige tak op van de Teutoonse Orde, een orde waarin hij het statuut van "Ordenskaplan" bereikt had. Hij had geen enkele moeilijkheid om leden te vinden niettegenstaande er enkele obstakels op de weg verschenen, zoals personen die de scheiding van Kerk en Staat wilden, wat ondenkbaar was voor de jonge geestelijke. Hij maakte deel uit van de Curie, die niet laks bleef. De Orde in kwestie viel enkele maanden later terwijl de Teutoonse Orde in omvang toenams en onder haar rangen een twintigtal mensen telde.

    Velen onder hen waren discipelen of zeer goede vrienden van Sjnoel, en wijdden hun leven aan hem. Hij zei daarom:

    "Wijdt uw leven aan de Kerk en niet aan mij, ik ben maar een herder van de kudde, die jullie zal leiden naar de Glorie van de Zeer-Hoge!"

    Dezen verschenen en spiegelden zich in dienst van de Kerk in de Teutoonse Orde. Het mandaat van Sjnoel kwam op zijn einde, waarop hij gekroond werd tot Graaf van Gouda. Hij schonk aan de Teutoonse Orde een commando-post die werd ingericht als intendance. Net zoals hij deed met Krimpen, de Nederlandstalige generale commando-post. Een Militair-Religieuze Orde werd zo machtig in het graafschap dat een andere taal sprak dan het Frans of het Sacrum Romanorum Imperium Nationis Germanicae.

    Enkele veldslagen vonden plaats tegen een groep dieven, wilden, bandieten oftewel rovers. Bij het begin ervan werd Sjnoel benoemd tot Hochmeister, de belangrijkste titel in de Orde, wat Grootmeester betekent. Hij vertrok dus samen met de anderen voor het gevecht, ongewapend natuurlijk zoals het Kanonieke Recht gebied, wat hem zwaar viel. Elk gevecht werd gewonnen door de Teutonen en het Hollandse Leger. Het vertrouwen in de Teutoonse Orde groeide, ongeveer gelijk met haar leden, die herhaaldelijk de steen van het Graafschap bevrijdden.


    Aartsbisschop van Keulen - Het einde van een gids

    Hoewel de vermoeidheid de jonge priester meer en meer begon te raken, ging hij verder met zijn taak en zijn wil die eruit bestond de Ware te dienen met strengheid en passie. De vertalingen van het Kanonieke Recht en het Boek der Deugden vorderden goed en begonnen aan hun einde te komen. Dit was een extreem uitputtend werk, een werk van opzoekingswerk en van talenkennis. Hij moest goede mensen vinden die de juiste diploma's in hun taal hadden. Aldus kon hij er slechts een tiental vinden. Nochtans waren zij erg bekwaam en het is om die reden dat de Zielenherder van Leiden benoemd werd tot Aartsbisschop van Keulen door het Bisschoppelijk College van het Duitse Heilige Keizerrijk.

    Voortaan was het tijd om de instelling van het Aartsbisdom te herorganiseren en herstarten, en om zijn reputatie in de rest van de Aristotelische wereld te verhogen. Een Inquisitie met tribunalen, advocaten, rechters en Procureurs moest georganiseerd worden. Een Bisschoppelijk Leger moest op hetzelfde moment worden ontwikkeld. Tot op de dag van vandaag bestaat dit nog niet, maar de kazerne werd gebouwd en de vertalingen gemaakt dankzij een vrouw met de naam Raldar. Zij heeft zich voor de Garde ingezet, maar werd helaas ook teruggeroepen bij de Zeer-Hoge.

    Alles stelde zich op, alle organiseerde zich, en het Aartsbisdom begon zijn omvang te vinden. Pelgrimstochten werden gehouden in de richting van het Aartsbisdom met de missie om de kennis van Rome te preken. Dit deed de noordelijke provincie alleen maar goed. De Aartsbisschop had de partij Ultra Montanus opgericht in Holland. Deze partij won de graafschappelijke verkiezingen en een Gravin van deze parij nam de macht en voerde hervormingen door ten gunste van de Kerk.

    Twee maanden gingen voorbij en de priester werd ziek. Zijn vermoeidheid had een punt bereikt waarop hij zich moest afsluiten van de wemelende wereld, levend en wel vertrok hij voor een spirituele bezinning van twee maanden. Hij kwam slechts éénmaal terug om zijn vertrek van de wereld aan te kondigen. Hij liet een brief na samen met zijn testament. Vervolgens verliet hij de Aarde om zich bij de Zon aan te sluiten na een kort maar intensief leven, een leven dat de Kerk deed uitgroeien waardoor deze groter werd dan voorheen, en voortaan honderden nieuwe volgelingen telde, klaar om de Kerk te dienen tot het Einde der Tijden.


    Hommages aan de Aartsbisschop

    Zijne Eminentie MrGroar :

    « Homme volontaire, audacieux, téméraire et parfois impatient, Sjnoel a toujours su écouter ses amis et aider son prochain »

    (Wilskrachtige man, dapper, stoutmoedig en soms ongeduldig, Sjnoel wist altijd naar zijn vrienden te luisteren en zijn naaste te helpen.)

    Gravin Nadia de Ligne :

    « Gedreven, grondlegger van het Aristotelische Geloof in Holland, een groot man voor het Graafschap.


    (Personne rigoureuse, fondateur de l’Eglise Aristotélicienne en Hollande, un grand homme pour le Comté Hollandais.)

    Zijne Excellentie DragothAr Ooms :

    « Als je Holland zou mogen vergelijken met een gierstveld, dan is Monseigneur Sjnoel het eerste zaadje dat de Almachtige gezaaid heeft in deze vruchtbare bodem. En door dit ene zaadje mag ik dezer dagen genieten van een rijk gevuld veld waar ik goed de Vruchten van de Heer kan oogsten.”

    ( Si l’on devait comparer l’Hollande à un champ de maîs, alors Monseigneur Sjnoel est la première graine que le Très-Haut a semé dans ce sol fertile. Et grâce à cette première graine j’ai le droit de profiter en ces jours d’un champ bien rempli dans lequel je peux récolter les fruits du Seigneur.)

    Gravin Karanda de Ligne :

    “Sjnoel is voor mij de vader van het geloof in Holland, een van de grondleggers van de Raad van Holland en een goedwillende wereldverbeteraar.”

    (Sjnoel est pour le père de la Foi en Hollande, un des fondateurs du Conseil Hollandais et un sage qui tentait d’améliorer le monde.)


    Dame Pippa :

    "Zijn leven stond in dienst van de kerk, vele uren vertaalde hij de geschriften, zijn eenzaamheid hierdoor voor lief nemend, hij had grote wijsheid maar kon slecht tegen domheid en reageerde hier op met groot ongeduld, voor hen die dichtbij zn hart waren had hij echter alle geduld, liefde en zorgzaamheid. Hij wordt erg gemist."

    (Sa vie était dédiée à l’Eglise, pendant de nombreuses heures, il passait à traduire des textes, sa solitude ne lui importait peu, ses connaissances étaient nombreuses, cependant il ne supportait pas les ignorants et sa réaction sur ses gens là, fut parfois impatiente. Pour ceux près de son cœur, il possédait toute la patience et l’écoute. Il nous manque.)

    Citation:


    In het begin, voelde de oude cisterciënzer rector, roger, zich ziek, de zeventiende dag van de vijfde maand in het Jaar onzes Heren 1457 en een dokter werd geroepen de volgende dag. Het verdict kwam onmiddellijk. De coma van in het begin veranderde in een verwijdering In Gratibus (IG), sterke indicatie van een definitieve breuk tussen de ziel en het lichaam. Dan, als bij verrassing, een nieuwe neurale verbinding In Gratibus vond plaats de negentiende van de vijfde maand in het Jaar onzes Heren 1457 om 02h.33. Men mocht terug hopen. Zou Roger uit zijn coma opstaan, Res Parendo?

    In de nacht van de twintigste van de vijfde maand, blies een mysterieuze wind door alle hoeken van de abdij Sint Bernard, die de enkele monnikken, die op dat uur nog aan het bidden waren, deed huiveren. Een zacht inwendig, ritmisch gezang leek de getuigen te sussen die het moment zeker en rustig tegemoet keken. Een ervaring moeilijk beschrijfbaar, zij zullen u er beter over kunnen vertellen dan ik. Dan, werd de kalmte op vreemde wijze gebroken door het slaan van vleugels en een kreet van een roofvogel. Een novice bevestigde zelfs dat hij een zwarte arend zag dichtbij het comateuze lichaam van Broeder Roger, in zijn cel.

    De eenentwintigste dag van de vijfde maand, ondanks het verdriet om de gezondheidsproblemen van Roger, begonnen de feestelijkheden van Sint Arnvald in de Cisterciënzer abdij. Tot plots, het mirakel: de aankomst van de zwarte Teutonische arend bij de plaats waar Broeder Roger rustte. Hij ontwaakte uit zijn diepe coma met veel ophef en kwam in de abdij om zijn miraculeuze terugkomst te delen. Broeder Roger heeft Sjnoel gezien, aan wie dit mirakel toe te schrijven is. Een geïmproviseerd en spontaan gezang vulde de abdij om dit uitzonderlijke moment te vieren, een gezang dat eenieder eerder gevoeld had.

    Een mooie dag
    Of was het een nacht
    In Noirlac was hij ingeslapen
    Wanneer plots uit de abdij
    Omgeven door Licht
    Een zwarte arend verrees

    Traag opende Roger zijn ogen
    Traag ontwaakte hij uit zijn coma
    Bij hem, in vleugelgeruis
    Als uit de hemel gevallen
    Zag hij Sjnoel

    Hij droeg Teutoonse kleuren
    En sprak met lage stem
    Het was toen, dat de cistercijnzer abt
    Zijn kracht terugvond
    En opstond uit zijn slaap

    O, Allerhoogste
    Uw Vinger raakte hem
    U bracht hem terug bij zijn broeders
    U bent daarom de Allerhoogste
    Zij die het durven ontkennen
    Dat ze bestreden worden

    Deze dag, gezegend boven alle Heiligen
    De Hollandse grondlegger
    De held van Cisterciënzer gronden
    Opgestaan uit het verleden
    Hij is teruggekomen

    "Zeg mij Broeder, o zeg en hoor ons aan
    Geef het ons om uw wijsheid te leven
    Maak van ons bouwers van keizerrijken
    In dienst van de Allerhoogste
    Altijd in het geloof.

    Zoals toen, in uw Cisterciënzer leven
    Zoals toen, bij uw Teutoonse broeders
    Zoals toen, als hoeder van Leiden
    Brenger van vreugde,
    Toon ons wonderen!"

    Kleding met de kleur van de nacht
    Een stem, of was het een robijn?
    Ik was bang, hij gaf me hoop
    De vogel heeft ons verlaten
    Alleen met Broeder Roger

    De zwarte arend sloeg zijn vleugels uit
    Vertrok om de hemel te vervoegen
    En altijd, in het hemels paradijs
    Over zijn Broeders en Zusters
    Hij waakt over onze levens



_________________


EVEQUE IN PARTIBUS D'HELIOPOLIS
Revenir en haut de page
Voir le profil de l'utilisateur Envoyer un message privé Visiter le site web de l'utilisateur MSN Messenger
frère roger



Inscrit le: 14 Juin 2006
Messages: 7487
Localisation: Recteur Cistercien, abbé de Noirlac en Berry, Préfet Romain du Saint Office & de la Nonciature

MessagePosté le: Lun Aoû 10, 2009 11:03 pm    Sujet du message: Répondre en citant

raboude a écrit:
Hagiography of the blessed Sjnoel.



Servant of the Church and co-founder of the Dutch church.

Born in Lyonnais-Dauphiné, Sjnoel quickly took the decision to serve the Aristotelian church. Being a fierce defender of the last, he swore to protect her with his life. Weapons hardly attracted him, so he took the decisions that would change his life from a simple peasant to a famous clerk.

He joined the Cistercian Order, a monastic order, where he was received with open arms by father Fredstleu. He was baptized, took the status of Brother of the Order upon him en ended his seminaries in the seminary Sint-Benedictus. He preached in the halls of his village, Dié. But very soon he received word about a country named Holland, where one spoke Dutch, a language that he mastered very well.

Sjnoel joined the Teutonic Order, an order where he had heard much talk about, and where he felt appealed to. Thanks to his mastership of the language, he grew very quickly. French, English and Dutch speaking and German and Spanish reading, he found a place amongst them. He took the decision of moving to Holland, after integrating into the Roman inquisition, where he was elected from amongst the candidates. He would continue his task on the new grounds in the North.

With his uncle he arrived, one of the first in Holland, an empty country, full of ignorant people. His only task was to educate them, but mostly, to conduct a religious policy, in the name of the holy Aristotelian church. He joined the council, in the position of chancellor. At the same time also trew in his its candidature for the apostolic Nunciature. He was accepted as Nuncio for the county Holland.

A few months passed, but religion did not attract the people of Holland. They refused it, ignored it completely. Just as deacon Sjnoel, deacon of Rotterdam in that time. Continuously under pressure by the Curia, he continued his way, and created the Concordat between the Aristotelian Church and the county Holland. This document made some uproar, the young Sjnoel had to endure the worst critics, but the man still continued.

After a month of arguing against the population, the council and himself, he succeeded to integrate the Concordat. From that moment Sjnoel knew the foundations were laid. he packed and moved to Leiden, north of Rotterdam, where he became priest. Hard, but just he led the patronage. A while later he took Sonho under his care, who proofed to be an excellent student.

the head of the council - Sjnoel loyal teuton



It is then, at the time of the council elections, that he was nominated en crowned as Count of Holland. He ruled on a religious way, by putting religion on the first place, before any other. He made important change on the level of institutes and solved the remaining problems with the ‘Concordat between the Aristotelian Church and the country Holland’.

During his reign he introduced the Dutch branch of the Teutonic order, an order where he achieved the status of ‘Ordenskaplan’. He had no trouble finding members, however, some obstacles appeared on the road, like people who wanted a separation between state and church. What was unthinkable for the young spiritual. He was part of the Curie, who did not remain silenced. However, the order in question disappeared several months later, while the Teutonic order kept growing in rank and size. The order counted nearly 20 members.

Many amongst them were disciples or very good friends of Sjnoel, and devoted their lives to him. Therefore he said:
“Devote your live to the church, and not to me, I’m only a shepherd of the herd, who shall lead you to the glory of the Most Holy!”

These came and offered their service to the church in the Teutonic order. The mandate of Sjnoel came to an end, by which he was crowned to count of Gouda. He gave the Teutonic order a Command post, which was meant as a commissariat. He did the same with Krimpen, the Dutch general command post. A military religious order became so powerful in het country that spoke another language then French or Sacrum Romanorum Imperium Nationis Germanicae.

Several battles were fought against groups of thieves, savages or bandits. At the beginning Sjnoel was made ‘Hochmeister’ the head of the Teutonic order, which meant Grandmaster. He left with the others to battle, unarmed off course, as written in the Canon Law, which fell heavy for him. Every fight was won by the Teutonic order and the Dutch army. The trust in the Teutonic order Grew, almost equally to their members, who repeatedly freed the stone of the country.

Archbishop of Keulen - the end of a guide

However the fatigue began to strike the young priest, he continued his task and his will existed by serving the One with passion and austerity. The translation of the Canon Law and the Book of Virtues began to near the end. It was a very harsh and exhausting work. A work of search and knowledge of the language. He had to find good people with the right diploma’s in their language. He was only able to find 10, although they were very competent. It is for this reason that the soul shepherd of Leiden was made to Archbishop of Keulen by the Episcopal college of the German saint empire.

It was time to reconstruct and restart the archdiocese, and to rise his reputation with the others from the Aristotelian world. A inquisition with tribunals, lawyers, judges and solicitors had to be organized. An Episcopal army had be developed at the same moment. Even to this they these do not exist, but the barracks were already made and translated thanks to a woman named Raldal. She has given everything for the army, but was recalled by the Most High.

Everything rose and organized itself, the archdiocese began to find its size. Pilgrim Tours were held in the direction of the diocese with the mission to preach the knowledge of Rome. This did the Northern province nothing but good. The archbishop set up the party ‘Ultra Montanus’ in the Netherlands. This party won the elections and the countess of this council took the power and passed through reformations in favor of the church.

2 months passed and the priest became sick. His fatigue reached the point where he retreated to a monastery. Alive and well he went for a spiritual reflection of 2 months. He returned once to tell the world of his leave from his world. He left a letter and his will. After that he left Earth to join with the sun after a short but intense life, a live that allowed the church to grow larger than before, with hundreds of new followers, ready to serve the church until the end of times.

Hommages aan de Aartsbisschop

His Eminence MrGroar:

Strong-willed man, brave, daring and sometimes impatient, Sjnoel always could listen to its friends and would always help his close friends.

Countess Nadia de Ligne :

Driven, founder of the Aristotelian faith in Holland, a great man for the County.

His Eminence DragothAr Ooms :

If you would compare Holland with a millet field, then monsignor Sjnoel is the first seed that the Almighty has sown in this fertile ground. Because of this seed I may, this days, enjoy of a well filled field from which I can harvest very good quality in name of the lord.

Countess Karanda de Ligne :

Sjnoel is for me the father of faith in Holland, one of the founders of the Council of Holland and a well-meaning person

Lady Pippa :

His life was in service of the Church, many hours spend in translating writings, his loneliness because of this taking as love, he had great wisdom but was only able to react to the stupidest and reacted to this with great impatiens, however, for the ones close to his heard he had great patience, love and caring. He is very missed.

At the start the old Cistercian headmaster, Roger, felt sick, the 17th day of the 5th month in the year 1457 and a doctor was called the next day. The conclusion came immediately. The coma from the start changed in a dismissal in Gratibus(IG), strong indication from a definitive breach between soul and body. Then by surprise, a new neural connection in Gratibus found place on the 19th of the 5th month in 1457 around 02h.33, they could hope again, would Roger rise again from his coma, Res Parendo?

On the night of the 20th of the 5th month, a mysterious wind blew through a corners of the ‘Sint Bernard’ abbey, which shivered the few monks, who were still praying on this late hour. A sweet inner, rhythmic singing appeared to shush the witnesses, who were watching calm towards the moment. an experience, hard to describe, they would be able to tell u better than me. Then, the silence was broken on a strange way by a cry of a bird of prey. A novice found the comatose body of Roger, in his cell.

On the 21th day of the 5th month, despite the sorrow of the health problems of Roger, the festivities in honor of Saint Arnvald began in the Cistercian abbey. Until suddenly, the miracle : the coming of the black Teutonic eagle by the place where Roger rested. He awoke from his deep coma with much fuss and came in the Abbey to share this miraculous return. Brother Roger had seen Sjnoel, on who he attributed this miracle. A improvised and spontaneous singing filled the abbey to celebrate this exceptional moment, a singing that was felt by all.

A beautiful day
Or was it a night
In Noirlac he fell asleep
When suddenly from the abbey
Surrounded by Light
A black eagle rises

Roger slowly opened his eyes
Slowly he awoke from his coma
with him, in wings noise
as fallen from heaven
He saw Sjnoel

He wore Teutonic colors
And spoke with low voice
It was then that the Cistercian abbot
regained his power
And rose from his sleep

O Most High
Your finger touched him
You brought him back to his brothers
You are, therefore, the Most High
Those who dare to deny
That they are contested

This day, blessed above all the Saints
The Dutch founder
The hero of Cistercian grounds
arisen from the past
He has returned

"Tell me Brother, o say and hear us
Give us your wisdom to live
Make us builders of empires
In the service of the Most High
Always in the faith.

Like when, in your life Cistercian
Like when, when your brothers Teutonic
Like when, as guardian of Leiden
Bringer of joy,
Show us miracles! "

Clothing with the color of the night
A voice, or was it a ruby?
I was scared, he gave me hope
The bird has left us
Only with Brother Roger

The black eagle hit his wings
Departed to be one with heaven
And always, in the heavenly paradise
concerning for Brothers and Sisters
He watches over our lives


Translated by taliasup

_________________


EVEQUE IN PARTIBUS D'HELIOPOLIS
Revenir en haut de page
Voir le profil de l'utilisateur Envoyer un message privé Visiter le site web de l'utilisateur MSN Messenger
Ignius



Inscrit le: 17 Nov 2010
Messages: 3429
Localisation: Catalunya

MessagePosté le: Jeu Jan 19, 2012 3:30 am    Sujet du message: Répondre en citant

Citation:



Hagiografía de San Sjnoel:

Fiel servidor de la iglesia y cofundador de la iglesia holandesa


Nació en Lyonnais-Dauphiné y Sjnoel rápidamente tomó la decisión de servir a la iglesia aristotélica. Fue feroz defensor de ella y juró protegerla con su vida. Las armas casi no le atraían así que tomó la decisión que transformaría su vida de un simple campesino a un famoso clérigo.

Entró en la Orden Cisterciense, famosa orden monástica, donde el Padre Fredstleu lo acogió con los brazos abiertos. Se hizo bautizar en la Abadía San Arnvald de Noirlac, tomó el estatuto de Hermano de la Orden Cisterciense y cumplió sus estudios teológicos en el Seminario de San Benito. Predicó en los mercados de su pueblo, Dié. Pero muy pronto oyó hablar de las comarcas de Holanda, donde se hablaba holandés (neerlandés), idioma que dominaba muy bien (y que practicaba particularmente bien).


En el seno de la orden Cisterciense Sjnoel supo encontrar un apoyo particularmente fuerte del abad y amigo, el protonotario romano Hermano Roger que le proporcionó el apoyo necesario para relacionarse a la vez como clérigo y como diplomático romano en Holanda. Varios de sus condiscípulos fueron inducidos a formar parte del clero holandés. Fueron formados en el seno del Seminario San Benito de Noirlac, lo que con el paso del tiempo se transformó en una bella abadía cisterciense holandesa.

Sjnoel se unió también a la Orden Teutónica de la que había oído hablar hacía mucho tiempo y por la que se sentía atraído. Gracias a su dominio de las lenguas pudo rápidamente evolucionar en este universo sobre todo militar. Conocía el inglés, francés, holandés (neerlandés) y muchos otros, lo que lo convertía en un personaje clave para la Orden.

Tomó la decisión de irse a Holanda después de haberse integrado en la Inquisición Romana, donde fue aceptado tras una selección de candidatos. Proseguirá esta tarea en las nuevas tierras del norte.


Junto a su tío fue uno de los primeros en llegar a Holanda, tierras vacías y pobladas de ignorantes y su única tarea consistía en instruirlos, pero sobre todo dirigir una política religiosa en nombre de la Santa Iglesia Aristotélica. Accedió al Consejo Condal como Canciller. Depositó su candidatura ante la Nunciatura Apostólica y al mismo tiempo se hizo publicidad como Nuncio Apostólico para Holanda.

Pasaron algunos meses pero la religión le importaba poco al pueblo holandés, lo rechazaban, lo ignoraban totalmente, como al diácono Sjnoel, Diácono de Rotterdam en la época. No cesando a las pretensiones de los habitantes continuó avanzando y redactó el Concordato entre la Iglesia Aristotélica y el Condado Holandés. Este último documento causó tal polémica que el joven Sjnoel recibió las peores críticas, pero el hombre se endurecía cada vez más.


Después de un mes de severas discusiones entre los habitantes, el Consejo y el mismo Sjnoel, consiguió que se aprobara el Concordato tal como era. A partir de ese momento Sjnoel sabía que los cimientos habían sido colocados.

No tardó en trasladarse a Leiden, ciudad situada más al norte de Rotterdam, y tomó el cargo de Cura. Dirigió con mano firme. Poco tiempo después tomó bajos sus protección al diácono Sonho que era un excelente estudiante.


A la cabeza del condado holandés



Fue entonces, en el momento de las siguientes elecciones condales, cuando el pueblo lo reconoció como Conde de Holanda. Reinó de modo religioso poniendo la religión por delante de todo. Hizo importantes reformas en las instituciones y resolvió los problemas restantes a propósito del Concordato Eclesiástico.

Durante su gobierno se propuso fundar una sección neerlandesa de la Orden Teutónica, Orden en la cual había progresado y alcanzado el estatuto de “Ordenskaplan”. No tenía ninguna dificultad para encontrar miembros, sin embargo, debía enfrentarse a algunos obstáculos, como algunas personas que deseaban la separación de la Iglesia y el estado, cosa inimaginable para el joven cura. Avisó de esto a la Curia, que tomó el camino cobarde y no respondió. La Orden en cuestión cayó algunos meses más tarde mientras que la Orden Teutónica se incrementó y vió como sus filas crecían en unos veinte miembros.

Muchos de ellos eran discípulos o buenos amigos de Sjnoel y le consagraban sus vidas. Él dijo entonces:


“¡Consagrad vuestras vidas a la Iglesia y no a mí, soy sólo el líder del rebaño que os guiarán a la gloria del Altísimo!”


Estos comprendieron y se pusieron al servicio de la Iglesia en la Orden Teutónica. El mandato de Sjnoel terminó y recibió como feudo el Condado de Gouda. Ofreció una encomienda a la Orden Teutónica que llegó a la Intendencia. Sin embargo ya había hecho con Krimpen la encomienda general de la Orden Teutónica Holandesa, una Orden militar religiosa que sería en adelante poderosa en el Condado, que hablaba otro idioma que el de Francia o aún el del Sacro Imperio Romano Germánico.


Algunas batallas se libraron contra bandas de ladrones, de villanos, personas fuera de la ley o bandoleros. Al comienzo de esto, Sjnoel fue nombrado HochMeister, título más importante en la Orden. Debió ponerse a la cabeza de un grupo de Teutónicos, aunque no iba armado. Cada batalla fue ganada por los Teutones y el Ejército Holandés, sin embargo la confianza hacia los miembros de la Orden Teutónica crecía, ya que habían liberado repetidas veces varias ciudades del condado.


Arzobispo de Colonia-El fin de un guía

Aunque el cansancio comenzaba a tocar al joven sacerdote cada vez más, él continuó cumpliendo su deber, que consistía en servir al Único con rigor y pasión. Las traducciones del derecho canónico y del Libro de las Virtudes avanzaban bien y comenzaban a acabarse. Era un trabajo extremadamente agotador, de investigación y de conocimientos de lenguas. Había que encontrar a las personas brillantes que tenían diplomas en letras de su lengua, tanto que sólo pudo encontrar una decena. Sin embargo, fueron muy competentes. Mientras tanto el cura de Leiden, fue elegido Arzobispo de Colonia por la Asamblea Episcopal del Santo Imperio Germano.


Era hora de reordenar y estructurar el Arzobispado y de aumentar su reputación ante el resto del mundo aristotélico. Una Inquisición con tribunales, abogados, jueces y fiscales debía estar organizada. Sin embargo, un Ejército Episcopal debía ser puesto a punto. Hasta ese día aún no existía, pero el Cuartel estaba terminado y las traducciones eran elaboradas por una mujer llamada Raldar. Esta también se alistó para la guardia y por desgracia ya se ha reunido con el Altísimo.

Todo se puso en su lugar, todo se organizó y el Arzobispado comenzó a recoger los frutos de su importancia. Muchos peregrinos se dirigían hacia allí con la misión de predicar los saberes de Roma. Esto era productivo para la Provincia Nórdica. El Arzobispo había fundado el Partido Ultra Montano En Holanda, el cual ganó las elecciones Condales. Una Condesa de este partido tomó el poder e hizo reformas favorables para la Iglesia.

Pasaron dos meses y el sacerdote se enfermó. El cansancio había alcanzado tal punto que debía ausentarse del mundo bullicioso y se fue a vivir un retiro espiritual durante dos meses. Regresó una sola vez para anunciar su partida del mundo, dejó una carta y su testamento. Luego dejó la tierra y regresó al Sol, después de una vida corta pero intensa, una vida que engrandeció a la Iglesia, que le dio esplendor y que, en lo sucesivo, pudo contar con centenares de fieles preparados para servirla hasta el fin de los tiempos.

Homenajes dedicados al Arzobispo

Su Eminencia MrGroar:

- “Hombre voluntario, audaz, temerario y a veces impaciente. Sjnoel supo escuchar siempre a sus amigos y ayudar a su prójimo”.

Condesa Nadia de Ligne:

- "Gedreven, grondlegger van het Aristotelische Geloof in Holland, een groot man voor het Graafschap".

(Persona rigurosa, fundador de la Iglesia Aristotélica en Holanda, un gran hombre para el Condado Holandés)


Su Excelencia DragothAr Ooms:

- "Als je Holland zou mogen vergelijken met een gierstveld, dan is Monseigneur Sjnoel het eerste zaadje dat de Almachtige gezaaid heeft in deze vruchtbare bodem. En door dit ene zaadje mag ik dezer dagen genieten van een rijk gevuld veld waar ik goed de Vruchten van de Heer kan oogsten".

(Si pudiésemos comparar Holanda con un campo de maíz, entonces Monseñor Sjnoel sería la primera semilla que El Altísimo sembró en este suelo fértil. Y gracias a esta primera semilla tengo la suerte de disfrutar en estos días de un campo bien fértil en el cual puedo cosechar los frutos del Señor).


Su Gracia Karanda de Ligne:

- "Sjnoel is voor mij de vader harnero het geloof in Holland, een harnero de grondleggers harnero de Raad van Holland een goedwillende wereldverbeteraar".

(Sjnoel es el padre de la fe en Holanda, uno de los fundadores del Consejo Holandés y un sabio que intentaba mejorar a la gente).


Dama Pippa:

- "Zijn leven stond in dienst van de kerk, vele uren vertaalde hij de geschriften, zijn eenzaamheid hierdoor voor lief nemend, hij had grote wijsheid maar kon slecht tegen domheid en reageerde hier op met groot ongeduld, voor hen die dichtbij zn hart waren had hij echter alle geduld, liefde en zorgzaamheid. Hij wordt erg gemist".

(Su vida estuvo dedicada a la iglesia, pasaba numerosas horas traduciendo textos, su soledad le importaba poco, sus conocimientos eran numerosos, sin embargo no soportaba a los ignorantes y su reacción con la gente era a veces impaciente. Para los cercanos a su corazón poseía toda la paciencia y la capacidad de escucharnos. Lo echamos de menos).


Momentos destacados y milagros:


Citation:

Roma (APP) - SAN ARNVALD: MOMENTOS DESTACADOS Y MILAGROSOS DEL AÑO 1457

Al principio el viejo rector cisterciense Roger se había sentido mal el 17 de mayo de 1457 y un médico fue llamado al día siguiente. El diagnóstico había sido irrefutable. El coma debía transformarse en una erradicación In Gratibus, había fuertes indicios de ruptura definitiva del lazo entre el alma y el cuerpo. Por sorpresa una nueva conexión neuronal In Gratibus se efectuó el 19 de mayo de 1457 a las 02:33. Una esperanza brotó. ¿Saldrá Roger de su coma Res Parendo?...

En la noche del 20 de mayo un viento misterioso sopló todas las velas de la Iglesia abacial de San Bernardo perturbando a los extrañados monjes que rezaban por el restablecimiento del hermano Roger.

Una dulce embriaguez interior pareció mecer a los testigos que se sintieron confiados y serenos después de un rato. Fue una experiencia difícilmente descriptible, ellos le hablarán mejor de eso que yo. Luego la calma se rompió de forma extraña por lo que parecían aleteos y un grito de ave rapaz. Un novicio afirmó haber visto un águila negra cerca del cuerpo comatoso del Hermano Roger en su celda.

El 21 de mayo, a pesar de la tristeza causada por los problemas de salud de Roger, las celebraciones de San Arnvald en la Abadía Cisterciense de Noirlac se celebraron normalmente. Cuando de repente ocurrió el milagro: La llegada del águila teutónica negra por encima de la mansión donde reposaba el cuerpo del hermano Roger. El hermano Roger salió de su coma profundo en un gran estruendo y llegó a la Abadía para compartir su regreso milagroso. El hermano Roger percibió a Sjnoel a quién le atribuye este milagro. Un canto improvisado y espontaneo surgió de la Abadía para celebrar este extraordinario acontecimiento.

Un bello día, o posiblemente una noche
En Noirlac, se había dormido
Cuando de repente, viniendo de la Iglesia Abacial
Y nimbado de luz
Surgió un águila negra.

Lentamente, Roger abrió los ojos,
Lentamente, salió del coma.
Cerca de él, en un murmullo de alas,
Así como caído del cielo,
Vio a Sjnoel.

Él portaba los colores teutónicos,
Y hablaba, con una voz grave.
Entonces, el Abad cisterciense,
Recobrando su vigor,
Se levantó de su cama.


¡Oh!, Altísimo,
Lo tocaste con el dedo,
Se lo devolviste a sus hermanos, aquí abajo.
Así eres reconocido
Los que se atrevan a negarlo
Oh, que sean confrontados.

En este día bendito de todos los santos.
Famoso fundador holandés,
Un héroe, sobre las tierras cistercienses,
Surgiendo del pasado,
Ha vuelto.

“Dile a mi Hermano, Oh Dios, escúchanos.
Danos tu sabiduría para vivir,
Haznos constructores de Imperios,
Al servicio del Altísimo,
Siempre en la fe.

Como antes, en tu vida cisterciense,
Como antes, en la época de tus hermanos teutónicos,
Como antes, en la cura de Leiden,
Ser hacedor de alegrías
Mostrarnos maravillas”.

Un uniforme, color de la noche,
Una voz, o posiblemente un rubí
Tenía miedo, me devolvió la esperanza
El ave nos dejó
Sólo con el Hermano Roger.

El águila negra, en un rumor de alas
Se fue de nuevo, para volver al cielo.
Y siempre, en el Paraíso solar
Sobre sus hermanos y hermanas,
Vela por nuestras vidas.


Fuentes: http://cistercien.forumactif.com/abbatiale-saint-bernard-f7/ceremonies-du-21-mai-en-l-honneur-de-saint-arnvald-t4086.htm
Anuncios en Roma : http://rome.lesroyaumes.com/viewtopic.php?t=15396


Hermano Roger para la APP






Traducido por Padre Prior Jesús Alfonso Froissart del Camp.
Revisado por Su Excelencia Angelo D´Arezzo.
Segunda revisión y corrección por Casiopea.



_________________
Revenir en haut de page
Voir le profil de l'utilisateur Envoyer un message privé Envoyer un e-mail
Doron



Inscrit le: 19 Mai 2012
Messages: 482

MessagePosté le: Mar Nov 11, 2014 12:25 pm    Sujet du message: Répondre en citant

Citation:
Hagiografie van de Heilige Sjnoel

Dienaar van de Kerk en medestichter van de Nederlandse Kerk

Geboren in Lyonnais-Dauphiné, nam Sjnoel zeer snel de beslissing om de Aristotelische Kerk te dienen. Zijnde een vurige verdediger van deze laatste, heeft hij gezworen om haar met zijn leven te verdedigen. Wapens trekken hem nauwelijks aan, dus neemt hij de beslissingen die zijn leven van eenvoudige boer naar beroemde klerk zullen veranderen.

Hij vervoegde de Cisterciënzer Orde, een kloosterorde, waar hij met open armen werd ontvangen door vader Fredstleu. Hij liet zich dopen, nam het statuut van Broeder van de Orde aan en beëindigt zijn seminarie in het Seminarie Sint-Benedictus. Hij preekte in de hallen van zijn dorp, Dié, maar zeer snel hoorde hij over de streek Holland spreken, waar men het Nederlands sprak, een taal die hij bijzonder goed beheerste.

Sjnoel vervoegde de Teutoonse Orde, een orde waar hij veel had over horen spreken, en waar hij zich tot aangetrokken voelde. Dankzij het beheersen van de taal, groeide hij snel. Frans, Engels en Nederlands sprekend en Duits en Spaans lezend, vond hij een plaats in hun midden. Hij nam vervolgens de beslissing om naar Holland te verhuizen, na bij de Roomse Inquisitie te integreren, waar hij na de selectie van de kandidaten werd aanvaard. Hij zou deze taak op de nieuwe gronden in het noorden voortzetten.

Met zijn oom kwam hij aan, een van de eersten in Holland, een leeg land, vol onwetende mensen. Zijn enige taak was om hen te onderwijzen, maar vooral, om een religieuze politiek te voeren, in naam van de Heilige Aristotelische Kerk. Hij vervoegde de Raad, in de positie van Kanselier. Hij legde zijn kandidatuur neer voor de Apostolische Nonciatuur terzelfder tijd, aldus werd hij aanvaard als Apostolische Nuntius voor de regio Holland.

Enkele maanden gingen voorbij, maar religie leek het Hollandse volk weinig bezig te houden. Het weigerde het, negeerde het compleet, net als diaken Sjnoel, diaken van Rotterdam intertijd. Onophoudelijk onder de druk van de Curie, vervolgde hij zijn weg, en stelde het Concordaat tussen de Aristotelische Kerk en het Graafschap Holland op. Dit laatste document deed een danige polemiek opwaaien, zodat de jonge Sjnoel de ergste kritieken te verduren kreeg, maar de man bleef volharden.

Na een maand van grote discussies tussen de bevolking, de Raad, en Sjnoel zelf, slaagde hij erin het Concordaat erdoor te krijgen. Vanaf dat moment, wist Sjnoel, waren de fundamenten gelegd. Hij aarzelde niet om naar Leiden te verhuizen, ten noorden van Rotterdam, en werd er Priester. Hij leidde er aldus, met vaste had de pastorij. Korte tijd later nam hij diaken Sonho onder zijn hoede, die een uitstekende leerling bleek te zijn.


Aan het hoofd van het graafschap - Sjnoel trouwe Teutoon



Het is dan, ten tijde van de graafschapelijke verkiezingen, dat hij genomineerd en gekroond wordt tot Graaf van Holland. Hij regeerde op een religieuze manier, door de religie op de eerste plaats te zetten voor iedere andere zaak. Hij voerde belangrijke hervormingen door op niveau van de instellingen en bracht de overblijvende problemen van het "Concordaat tussen het Graafschap Holland en de Zeer Heilige Rooms-Aristotelische Kerk" in regel.

Tijdens zijn regeerperiode richtte hij een Nederlandstalige tak op van de Teutoonse Orde, een orde waarin hij het statuut van "Ordenskaplan" bereikt had. Hij had geen enkele moeilijkheid om leden te vinden niettegenstaande er enkele obstakels op de weg verschenen, zoals personen die de scheiding van Kerk en Staat wilden, wat ondenkbaar was voor de jonge geestelijke. Hij maakte deel uit van de Curie, die niet laks bleef. De Orde in kwestie viel enkele maanden later terwijl de Teutoonse Orde in omvang toenams en onder haar rangen een twintigtal mensen telde.

Velen onder hen waren discipelen of zeer goede vrienden van Sjnoel, en wijdden hun leven aan hem. Hij zei daarom:

"Wijdt uw leven aan de Kerk en niet aan mij, ik ben maar een herder van de kudde, die jullie zal leiden naar de Glorie van de Zeer-Hoge!"

Dezen verschenen en spiegelden zich in dienst van de Kerk in de Teutoonse Orde. Het mandaat van Sjnoel kwam op zijn einde, waarop hij gekroond werd tot Graaf van Gouda. Hij schonk aan de Teutoonse Orde een commando-post die werd ingericht als intendance. Net zoals hij deed met Krimpen, de Nederlandstalige generale commando-post. Een Militair-Religieuze Orde werd zo machtig in het graafschap dat een andere taal sprak dan het Frans of het Sacrum Romanorum Imperium Nationis Germanicae.

Enkele veldslagen vonden plaats tegen een groep dieven, wilden, bandieten oftewel rovers. Bij het begin ervan werd Sjnoel benoemd tot Hochmeister, de belangrijkste titel in de Orde, wat Grootmeester betekent. Hij vertrok dus samen met de anderen voor het gevecht, ongewapend natuurlijk zoals het Kanonieke Recht gebied, wat hem zwaar viel. Elk gevecht werd gewonnen door de Teutonen en het Hollandse Leger. Het vertrouwen in de Teutoonse Orde groeide, ongeveer gelijk met haar leden, die herhaaldelijk de steen van het Graafschap bevrijdden.


Aartsbisschop van Keulen - Het einde van een gids

Hoewel de vermoeidheid de jonge priester meer en meer begon te raken, ging hij verder met zijn taak en zijn wil die eruit bestond de Ware te dienen met strengheid en passie. De vertalingen van het Kanonieke Recht en het Boek der Deugden vorderden goed en begonnen aan hun einde te komen. Dit was een extreem uitputtend werk, een werk van opzoekingswerk en van talenkennis. Hij moest goede mensen vinden die de juiste diploma's in hun taal hadden. Aldus kon hij er slechts een tiental vinden. Nochtans waren zij erg bekwaam en het is om die reden dat de Zielenherder van Leiden benoemd werd tot Aartsbisschop van Keulen door het Bisschoppelijk College van het Duitse Heilige Keizerrijk.

Voortaan was het tijd om de instelling van het Aartsbisdom te herorganiseren en herstarten, en om zijn reputatie in de rest van de Aristotelische wereld te verhogen. Een Inquisitie met tribunalen, advocaten, rechters en Procureurs moest georganiseerd worden. Een Bisschoppelijk Leger moest op hetzelfde moment worden ontwikkeld. Tot op de dag van vandaag bestaat dit nog niet, maar de kazerne werd gebouwd en de vertalingen gemaakt dankzij een vrouw met de naam Raldar. Zij heeft zich voor de Garde ingezet, maar werd helaas ook teruggeroepen bij de Zeer-Hoge.

Alles stelde zich op, alle organiseerde zich, en het Aartsbisdom begon zijn omvang te vinden. Pelgrimstochten werden gehouden in de richting van het Aartsbisdom met de missie om de kennis van Rome te preken. Dit deed de noordelijke provincie alleen maar goed. De Aartsbisschop had de partij Ultra Montanus opgericht in Holland. Deze partij won de graafschappelijke verkiezingen en een Gravin van deze parij nam de macht en voerde hervormingen door ten gunste van de Kerk.

Twee maanden gingen voorbij en de priester werd ziek. Zijn vermoeidheid had een punt bereikt waarop hij zich moest afsluiten van de wemelende wereld, levend en wel vertrok hij voor een spirituele bezinning van twee maanden. Hij kwam slechts éénmaal terug om zijn vertrek van de wereld aan te kondigen. Hij liet een brief na samen met zijn testament. Vervolgens verliet hij de Aarde om zich bij de Zon aan te sluiten na een kort maar intensief leven, een leven dat de Kerk deed uitgroeien waardoor deze groter werd dan voorheen, en voortaan honderden nieuwe volgelingen telde, klaar om de Kerk te dienen tot het Einde der Tijden.


Hommages aan de Aartsbisschop

Zijne Eminentie MrGroar :

« Homme volontaire, audacieux, téméraire et parfois impatient, Sjnoel a toujours su écouter ses amis et aider son prochain »

(Wilskrachtige man, dapper, stoutmoedig en soms ongeduldig, Sjnoel wist altijd naar zijn vrienden te luisteren en zijn naaste te helpen.)

Gravin Nadia de Ligne :

« Gedreven, grondlegger van het Aristotelische Geloof in Holland, een groot man voor het Graafschap.


(Personne rigoureuse, fondateur de l’Eglise Aristotélicienne en Hollande, un grand homme pour le Comté Hollandais.)

Zijne Excellentie DragothAr Ooms :

« Als je Holland zou mogen vergelijken met een gierstveld, dan is Monseigneur Sjnoel het eerste zaadje dat de Almachtige gezaaid heeft in deze vruchtbare bodem. En door dit ene zaadje mag ik dezer dagen genieten van een rijk gevuld veld waar ik goed de Vruchten van de Heer kan oogsten.”

( Si l’on devait comparer l’Hollande à un champ de maîs, alors Monseigneur Sjnoel est la première graine que le Très-Haut a semé dans ce sol fertile. Et grâce à cette première graine j’ai le droit de profiter en ces jours d’un champ bien rempli dans lequel je peux récolter les fruits du Seigneur.)

Gravin Karanda de Ligne :

“Sjnoel is voor mij de vader van het geloof in Holland, een van de grondleggers van de Raad van Holland en een goedwillende wereldverbeteraar.”

(Sjnoel est pour le père de la Foi en Hollande, un des fondateurs du Conseil Hollandais et un sage qui tentait d’améliorer le monde.)


Dame Pippa :

"Zijn leven stond in dienst van de kerk, vele uren vertaalde hij de geschriften, zijn eenzaamheid hierdoor voor lief nemend, hij had grote wijsheid maar kon slecht tegen domheid en reageerde hier op met groot ongeduld, voor hen die dichtbij zn hart waren had hij echter alle geduld, liefde en zorgzaamheid. Hij wordt erg gemist."

(Sa vie était dédiée à l’Eglise, pendant de nombreuses heures, il passait à traduire des textes, sa solitude ne lui importait peu, ses connaissances étaient nombreuses, cependant il ne supportait pas les ignorants et sa réaction sur ses gens là, fut parfois impatiente. Pour ceux près de son cœur, il possédait toute la patience et l’écoute. Il nous manque.)


Citation:


In het begin, voelde de oude cisterciënzer rector, roger, zich ziek, de zeventiende dag van de vijfde maand in het Jaar onzes Heren 1457 en een dokter werd geroepen de volgende dag. Het verdict kwam onmiddellijk. De coma van in het begin veranderde in een verwijdering In Gratibus (IG), sterke indicatie van een definitieve breuk tussen de ziel en het lichaam. Dan, als bij verrassing, een nieuwe neurale verbinding In Gratibus vond plaats de negentiende van de vijfde maand in het Jaar onzes Heren 1457 om 02h.33. Men mocht terug hopen. Zou Roger uit zijn coma opstaan, Res Parendo?

In de nacht van de twintigste van de vijfde maand, blies een mysterieuze wind door alle hoeken van de abdij Sint Bernard, die de enkele monnikken, die op dat uur nog aan het bidden waren, deed huiveren. Een zacht inwendig, ritmisch gezang leek de getuigen te sussen die het moment zeker en rustig tegemoet keken. Een ervaring moeilijk beschrijfbaar, zij zullen u er beter over kunnen vertellen dan ik. Dan, werd de kalmte op vreemde wijze gebroken door het slaan van vleugels en een kreet van een roofvogel. Een novice bevestigde zelfs dat hij een zwarte arend zag dichtbij het comateuze lichaam van Broeder Roger, in zijn cel.

De eenentwintigste dag van de vijfde maand, ondanks het verdriet om de gezondheidsproblemen van Roger, begonnen de feestelijkheden van Sint Arnvald in de Cisterciënzer abdij. Tot plots, het mirakel: de aankomst van de zwarte Teutonische arend bij de plaats waar Broeder Roger rustte. Hij ontwaakte uit zijn diepe coma met veel ophef en kwam in de abdij om zijn miraculeuze terugkomst te delen. Broeder Roger heeft Sjnoel gezien, aan wie dit mirakel toe te schrijven is. Een geïmproviseerd en spontaan gezang vulde de abdij om dit uitzonderlijke moment te vieren, een gezang dat eenieder eerder gevoeld had.

Een mooie dag
Of was het een nacht
In Noirlac was hij ingeslapen
Wanneer plots uit de abdij
Omgeven door Licht
Een zwarte arend verrees

Traag opende Roger zijn ogen
Traag ontwaakte hij uit zijn coma
Bij hem, in vleugelgeruis
Als uit de hemel gevallen
Zag hij Sjnoel

Hij droeg Teutoonse kleuren
En sprak met lage stem
Het was toen, dat de cistercijnzer abt
Zijn kracht terugvond
En opstond uit zijn slaap

O, Allerhoogste
Uw Vinger raakte hem
U bracht hem terug bij zijn broeders
U bent daarom de Allerhoogste
Zij die het durven ontkennen
Dat ze bestreden worden

Deze dag, gezegend boven alle Heiligen
De Hollandse grondlegger
De held van Cisterciënzer gronden
Opgestaan uit het verleden
Hij is teruggekomen

"Zeg mij Broeder, o zeg en hoor ons aan
Geef het ons om uw wijsheid te leven
Maak van ons bouwers van keizerrijken
In dienst van de Allerhoogste
Altijd in het geloof.

Zoals toen, in uw Cisterciënzer leven
Zoals toen, bij uw Teutoonse broeders
Zoals toen, als hoeder van Leiden
Brenger van vreugde,
Toon ons wonderen!"

Kleding met de kleur van de nacht
Een stem, of was het een robijn?
Ik was bang, hij gaf me hoop
De vogel heeft ons verlaten
Alleen met Broeder Roger

De zwarte arend sloeg zijn vleugels uit
Vertrok om de hemel te vervoegen
En altijd, in het hemels paradijs
Over zijn Broeders en Zusters
Hij waakt over onze levens



_________________
Revenir en haut de page
Voir le profil de l'utilisateur Envoyer un message privé
Montrer les messages depuis:   
Poster un nouveau sujet   Ce sujet est verrouillé; vous ne pouvez pas éditer les messages ou faire de réponses.    L'Eglise Aristotelicienne Romaine The Roman and Aristotelic Church Index du Forum -> La Bibliothèque Romaine - The Roman Library - Die Römische Bibliothek - La Biblioteca Romana -> Le Dogme - The Dogma Toutes les heures sont au format GMT + 2 Heures
Page 1 sur 1

 
Sauter vers:  
Vous ne pouvez pas poster de nouveaux sujets dans ce forum
Vous ne pouvez pas répondre aux sujets dans ce forum
Vous ne pouvez pas éditer vos messages dans ce forum
Vous ne pouvez pas supprimer vos messages dans ce forum
Vous ne pouvez pas voter dans les sondages de ce forum


Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
Traduction par : phpBB-fr.com