 |
L'Eglise Aristotelicienne Romaine The Roman and Aristotelic Church
Forum RP de l'Eglise Aristotelicienne du jeu en ligne RR
Forum RP for the Aristotelic Church of the RK online game
 
|
| Voir le sujet précédent :: Voir le sujet suivant |
| Auteur |
Message |
Kalixtus
Cardinal
Inscrit le: 24 Fév 2013
Messages: 15141
Localisation: Roma, Palazzo Doria-Pamphilj
|
 Posté le: Mar Sep 19, 2023 5:51 pm Sujet du message: [LAT] Liber Virtutum - Praehistoria |
 |
|
| Citation: | 
Liber Virtutum
Liber 1. Mythos Aristotelicus
|
_________________
Dernière édition par Kalixtus le Lun Aoû 26, 2024 2:41 am; édité 1 fois |
|
| Revenir en haut de page |
|
 |
Kalixtus
Cardinal
Inscrit le: 24 Fév 2013
Messages: 15141
Localisation: Roma, Palazzo Doria-Pamphilj
|
| Posté le: Lun Aoû 26, 2024 2:31 am Sujet du message: |
|
|
| Citation: | 
Liber Praehistoriae
Caput I - « Oanylone »
1 Homines ab eo tempore filii Dei erant. Quapropter, anima eos donata est, quae in fine temporum secundum virtutis usum judicaretur. Praeterea, opus erat ut se labore dedicare ad suam subsistentiam providendam. Ceteris creaturis creationis, excepta tantum illa quae Altissimus non nominaverat, hominibus subiectae sunt. Homines eas colere et alere possent ad suum alimentum.
2 Deus non amplius in mundo intervenit, filiis suis vivendi et prosperandi libertatem concedens. Creaturae, quam ipse non nominaverat, libertatem dedit ut eos temptaret, ut inter viam virtutis et peccati eligere deberent. Omniscientia sua sciens iam erat quid futurum esset, sed eos fideles esse voluit, sine praeiudicio judicandi.
3 Oane, qui recte Deo responderat, nunc a simplici spiritus communitatis status ad ducatum transierat. Non recusavit officium. Per totum mundum eos ad locum aptum prosperitati duxit. Per hos annos, per deserta, montes, et campos totius mundi transierunt. Oane per hoc iter magis magisque debilitatus est, sed numquam cessit.
4 Tandem dies venit, quo vallem invenerunt aptam ad habitationem. Lacus erat, qui piscibus abundare videbatur. Spatia vasta ad fruges colendas et pecora alenda apta erant. Silvae circumjacentes lignum praebebant. Ibi etiam erat pomarium, ubi multi arbores fructiferas crescebant. Vallis erat ad radicem montis, ex quo metalla, ut aurum, ferrum, vel carbo, extrahi poterant.
5 Oane gaudebat quod tandem sua quaestio finem invenerat. Vallis admirans subito collapsus est. Omnes circum eum ad auxilium adveniebant. Quidam conabantur eum paene sedenti similem tenere, sed omnibus praesentibus patuit eum suos ultimos momenta vivere. Sed, non obstante eventus tragoedia, dum omnes territi erant, Oane subridens plenum serenitatis risum ostendit.
6 Dixit: “Nolite timere, quia mors mea tantum transitus est ad Deum iungendum. Locum ad quem Deus mihi reservavit in mundo attingi et quod ab me voluit perfeci. Mors mihi non est vitae meae amissio, sed transitus ad alteram, multo meliorem. Idem vobis erit si in virtute vivere potueritis. Ergo, lacrimae vestrae non sunt tristitiae, sed gaudii, quia Altissimus mihi pulcherrimum donorum dat. Amate Eum, et vos amabit. Adorate Eum et vos benedicet. In virtute vivite et vos ad se traheret.”
7 Tum, suum ultimum spiritum dedit. Et omnes circumspiciebant, ab uno ad alterum, non vere intelligentes hanc serenitatem quae adhuc in facie ducis eorum perspicua erat. Corpus eius in medio vallis, ubi deinceps habitaturi erant, sepelierunt. Juraverunt se, singulis septimanis, circa eius sepulcrum convenire, ut eos comitaretur et eos duceret dum Deum colerent.
8 Sed nemo intellexit amorem quem Oane pro Deo habebat, qui ei permisit mortem tanta cum serenitate accipere. Nihilominus, nemo vellebat ullam reprehensionem dicere adversus eum, qui tantum pro eis fecerat. In honorem eius vitae in servitium hominum et Dei, decreverunt urbem quam aedificaturi erant appellare Oanylone, “urbem Oane”.
Spyosu
|
_________________
|
|
| Revenir en haut de page |
|
|
Kalixtus
Cardinal
Inscrit le: 24 Fév 2013
Messages: 15141
Localisation: Roma, Palazzo Doria-Pamphilj
|
| Posté le: Lun Aoû 26, 2024 2:32 am Sujet du message: |
|
|
| Citation: |
Liber Praehistoriae
Caput II - « Opus »
1 Tempore procedente, viri mulieresque magis magisque multiplicati sunt, amorem erga Deum servantes et Creaturam Nomine Carentem in tenebras reicientes. Haec invidia et ira in dies magis augescens in eos, dilectos a Deo, qui ab eo locum principem in Creatione abstulerant, nutriebatur. Viri mulieresque sine cura vivebant, dum in tenebris inimicus eorum ultionem parabat.
2 Deus iusserat viros mulieresque laborare ut victum sibi pararent. Labor iste durus eos ab inertia avertit. Et viri mulieresque ingeniosi esse potuerunt, quia Deus eos ita creaverat. Congregaverunt quae in natura eis posita erant. Didicerunt haec opes disponere ut vitam suam meliorem redderent.
3 Triticum quod in natura crescebat ceperunt et in agris suis coluerunt. Molendinarius triticum in farinam molavit in suo molendino. Pistor farinam in furno suo coxit ut panem faceret. Zeam quod in natura crescebat ceperunt et in agris suis quoque coluerunt. Holera quae in natura crescebat ceperunt et in hortis suis coluerunt. Fructus qui in arboribus quosdam erant collegerunt et eis se nutriverunt. Voluptas quae ex holeribus et fructibus proveniebat eos gratiores reddebat.
4 In mari, fluminibus, et lacubus pisces ceperunt et intellectus eorum auctus est. Navem invenerunt et pisces adhuc magis in manibus suis habuerunt. Interdum, quidam mane sub navi evigilaverunt. Tunc Deo gratias egerunt pro hoc dono. Vaccas, sues et oves in pascuis suis aluerunt, curantes de his creaturis quae eis a Deo traditae erant. Nutriebant eas et hae creaturae corpulentiores factae sunt.
5 Lanius carnem paravit ex cadaveribus istarum creaturarum. Ad hoc, cultrum invenerunt, instrumentum quod carnem in partes dividere potuit. Caro quam paraverunt eos nutrivit, et se validiores praesertim postquam eam consumserunt senserunt. Ex vaccis etiam lac, nectar suave sine aequali, ceperunt.
6 Oves tonderunt et lanam ceperunt. Pellibus usi sunt ut corium facerent. Lanam et corium iunxerunt ut vestimenta ex his facerent, quae eos a vento protegebant et decorem aspectus eorum praestabant. Natura eis omnia quae sperare poterant praebente, dolium invenire debuerunt, ubi fructus laboris sui condere potuerunt.
7 Ut se protegerent cum fenestrae caeli aperirentur, domos sibi fecerunt et in eis habitaverunt. Intus lectos, candelas, mensas, sedes… omniaque quae vitam suam commodiorem redderent, disposuerunt. Ad hoc, lapicida lapidem et ferrum in metallis cepit. Et lignator arbores succidit. Ad hoc opus facilius efficiendum, faber ferrum et lignum conflavit ut instrumenta ex his, sicut secures vel cultros, fabricaret.
8 Interdum, Deus huic aetati felicitatis contribuit, deditque eis qui mundo delectabantur cibum quem producere non debebant. Interdum etiam eos hortatus est, eos magis charismate, fortitudine, vel sapientia donans. Et omni die Solis, ante prandium, in medio urbis suae convenerunt, circa sepulcrum Oanis, ut simul preces ad Eum funderent qui eos tam diligebat. Revera, Sacerdotes nondum habebant, quia non indigebant, cum Deo directe communicantes.
Spyosu
|
_________________
Dernière édition par Kalixtus le Lun Aoû 26, 2024 2:33 am; édité 1 fois |
|
| Revenir en haut de page |
|
|
Kalixtus
Cardinal
Inscrit le: 24 Fév 2013
Messages: 15141
Localisation: Roma, Palazzo Doria-Pamphilj
|
| Posté le: Lun Aoû 26, 2024 2:32 am Sujet du message: |
|
|
| Citation: |
Liber Praehistoricus
Caput III - « Apathia »
1 Communitas virorum et feminarum pulchrior et elegantius facta est.
2 Sic didicerunt quomodo vinum ex uva producere possent, post longos annos conatibus subtilitates et elegantiam talis potus comprehendendi. Item invenerunt quomodo cerevisiam ex hordeo et lupulis concoquere possent. Ad hoc excogitaverunt fornaces magni exempli. Erat necessarium ut concertatim laborarent ad tales eventus perveniendum. Sed non dubitaverunt quin labor esset operae pretium.
3 Praeterea, artes et scientiae tunc conceptae sunt ad eos adhuc magis ad Deum extollendum. Didicerunt quomodo musicam componere, cantusque fieri pulcherrimos et instrumenta quae eos comitabantur melius et melius excogitata. Plantas invenerunt quae vulnera et morbos curabant, ut eorum valetudo eis permittat servire et glorificare Deum diutius. Scripta invenerunt, quae eis permiserunt totam scientiam suam pro futuris generationibus conservare.
4 Deus contentus erat. Filii eius se in loco quem ipsi dederat coluerant. Tamen, sciebat hanc pulchram vernam flores virtutis defluere futuram esse, quia Creatura Sine Nomine adhuc suam iram et rancorem meditabatur. Latens in tenebris, exspectabat tempus ut Altissimo probaret responsum quod Oane dederat non optimum fuisse. Pergebat in errore suo, negando vim amoris et persistendo in conceptione dominationis infirmorum a fortibus ut finem vitae.
5 Sed omnia inventa quae homines creaverant labor eorum facilius reddiderunt. Minus et minus laborare necesse erat et plures et plures fructus colligendi erant. Ubi prius totum mensem eorum opus erat ad triticum crescendum et metendum, nunc idem tempus tertio breviori tempore adipisci poterant. Ubi prius unum piscem singulis duobus diebus capere poterant, nunc unum per diem habebant, interdum duo. Ubi antea necesse erat ut quotidie laborarent ad legumina colenda, nunc tantum ad ea metenda restabat.
6 Et princeps scientiarum adhuc non exsistebat, cum Theologia his hominibus ignota esset. Sacerdotibus carentibus, nemo adhuc Deum omnino dedicare poterat. Scripto sacro carentibus, nihil studiendum erat. Fides humana adhuc rudis erat, quod inter hominem et Deum nullus mediator adhuc erat. Sed haec apparentia puritas amoris eorum ad Deum ipse eos ad suam perditionem duceret.
7 Homines suavitate vitae suae intoxicationem pervenerunt. Facile et iucundum illis videbatur ut desiderium deditionis vitae ad laborem non intellegerent. Omne gaudium eis opportunitatem praebebat ut laborem suum neglegerent. Mundum amabant, sed se ipsum amabant, non quia Deus eos dederat, sua dilectione. Paulatim a suo amore Dei desviabant.
8 Sic homines involuntarie primum peccatum invenerunt. Hoc postea apathia appellatum est. Peccatum hoc constabat a divina dilectione diverti, ad vitam materialem dediti, neglecta vita spirituali, ad praesens attenti, sine cogitatione quid Deus pro nobis destinaverat. Hoc peccatum alios peccata adferret, ita homines ad suam perditionem ducendo. In summum pervenit cum Dominica non amplius oratione, sed pura otium erat.
Spyosu
|
_________________
|
|
| Revenir en haut de page |
|
|
Kalixtus
Cardinal
Inscrit le: 24 Fév 2013
Messages: 15141
Localisation: Roma, Palazzo Doria-Pamphilj
|
| Posté le: Lun Aoû 26, 2024 2:33 am Sujet du message: |
|
|
| Citation: |
Liber Praehistoricus
Caput IV - « Peccata »
1 Homines apathiam invenerunt. Amorem Dei contempserunt. Res materiales, quas ipse creavit, prae Deo ipsi praeferre maluerunt. Magnum gaudium ex parte divina cepit, obliviscendo se totum amare debere. Oane iam non erat ut eos duceret, is qui solus vere amorem Altissimi intellexerat. Nunc, sine duce suo, homines virtutem a peccato discernere non poterant.
2 Aliqui igitur amplius quam fames postulabat comedere coeperunt, illic voluptatem accipientes quae tempore crescebat. Dulcis sapor fructuum, sapor carnis et ebrietas vini simplicem vitae voluptatem superaverunt. Non erat amplius minima locus in voluptatibus eorum pro fragrante florum nec pro pulchritudine locorum. Adeo pervenerunt ut etiam multa fructus laboris sui non satis essent ad implendas cupiditates eorum.
3 Tum avaritia vincula quae homines et feminas ligabant dirumpit. Unusquisque fructus laboris sui sibi retinebat et communicare recusa bat. Fortes plura producebant, plus edebant, plus bibebant, et fortiores fiebant. Imbecilles minus producebant, minus edebant, minus bibebant, et debilitarent. Communitas hominum et feminarum avaritiae immoderatae causa divisit.
4 Tum vir et femina superbiam efformaverunt. Fortes imbecillos contempserunt, qui alere non poterant quantum vellet. Sicut Creatura Sine Nomine, crediderunt nunc partes fortium esse imbecillos dominari. Creatura Sine Nomine ita vidit tempus ultionis suae advenisse. Proficiscens in tenebris, accessit ad eos qui contempsi erant. Illis quaesivit: "Cur alios permittere ut sic te faciant, cur non agere ut roles hos inversos?"
5 Et imbecilli fortes invidere coeperunt. Fortes, sua re contenti, imbecillos non videbant quaerentes cur minus donati essent quam fortes. Creatura Sine Nomine gaudebat, quia tempus gloriae suae advenisse sentiebat. In aures imbecillorum susurravit et cupiditatem eorum stimulavit. Ira in corde imbecillorum tonabat, qui contra hanc iniustitiam internamente rebellabant. Quaesivit cur hanc sensum in spiritu suo ligaverunt et non permisit ut expressus esset?
6 Tum vir et femina fratres et sorores suas percussere. Cultro et securi in manibus, unusquisque alterum in tempestate violentiae et destructionis percussit. Bellum nuper invenerunt, quod ad paroxysmum pervenerat cum unusquisque domum incendere et agros alterius vastare coepit. Creatura Sine Nomine rursus ad eos qui audierant accedens dixit eis violentiam et odium eos deinceps permittere ut vicinos suos dominarentur.
7 Tum vir feminam accepit et femina virum accepit. Fortes imbecillos abuti coeperunt et imbecilli a fortibus patiebantur. Omnes in orgia bestiali de impudico oppugnatione et violentia coniuncti sunt. Corpora eorum mixtum flammas domuum ardentium specularent. Cibus devoratus est et potus immoderatus. Susurri impudica gestus incitaverunt. Vera orgia vitii evenit. Nec amplius de amore Dei cogitandum fuit.
Spyosu
|
_________________
|
|
| Revenir en haut de page |
|
|
Kalixtus
Cardinal
Inscrit le: 24 Fév 2013
Messages: 15141
Localisation: Roma, Palazzo Doria-Pamphilj
|
| Posté le: Lun Aoû 26, 2024 2:34 am Sujet du message: |
|
|
| Citation: |
Liber Praehistoricus
Caput V - « Rex Peccatorum »
1 Id per hebdomades et menses duravit. Humanum vitium nullos iam limites habebat. Etiam tunc nemo minimam intentionem ad laborem habebat. Violentia et indecorus aggressus quotidianum panem eorum erant. Horrea diruebantur et omnes pugnabant ut cibaria quantum potuissent recuperarent. Nihil aliud volebant quam ut se cum suo praepotente avaritia rerum materialium relinquerent.
2 Omnes inter se suspicati erant. Minimum praetextum satis erat ut iterum symphoniam violentiae inciperent. Cum aliquis, avaritia impulsus, cibos quos alius habebat invideret et eos sibi furaretur, alter, avaritia plenus, violentiā responderet. Nemo iam verba loquebatur quae non essent minas vel contumelias.
3 Homines et feminae non iam ad astra spectabant. Peccatum vitas eorum occupaverat. Deus etiam obliti erant et eius amorem non sentiebant. Nihil aliud volebant quam infestas voluptates peccati. Sine Oane ad eos admonendum, virtus oblita est et vitium in pedestalem odio eorum vitas ascendit.
4 Unica eorum communicatio externa erat cum creatura quam Deus nomine non appellavit. Ea in felicitate gloriabatur, putans se tandem Altissimo ostendisse veritatem suam responsionem et responsionem Oane falsam esse. Secundum eam, fortes debebant debiles dominari et debiles se semper subicere. Potentiam amoris negavit et Oane odio habuit propter puritatem fidei suae.
5 Solum ipse meminerat se in medio urbis sepultum esse. In provocatum, ad sepulcrum eius pervenit et lapidem sepulcralem detexit. Cadaver Oane effodit et totam noctem saltavit, corpus eius calcans et gaudium suum cantans de opere suo destructo. Totum circum eum, urbs flammis erat, cum homines pugnabant, violabantur, sibi ipsi mortem inferrebant et inter se cruciabantur. Hora triumphorum eius videtur advenisse.
6 In metalla ivit ut id quod opus erat ad coronam suam ut rector Creationis fabricandam recuperaret. Haec corona aurea, argentea, diamante, rubino, smaragdis et omnibus pretiosis rebus in mundo invenire poterat facta erat. Pondus eius superbiam et odium erga homines et feminas quos creatura corrupit testificabatur. Et haec solum oculos ad caelum erigere solebat, sed tantum ad ostendendum risum triumphalem suum ad Deum, a quo admissionem defectus expectabat.
7 Tum Deus magnam lectionem hominibus, qui eum prodiderant, dare voluit. Caelum super communitatem obscuratum est et venti magna vi flabant. Dixit eis: “Quod cum tibi amorem meum dedi, a me divertisti, verba creaturae cui nomen non dedi audiens. Potius ad voluptates materiales te dedisti quam gratias mihi referre.”
8 Addidit: “Locum tibi infernum vocatum creavi, quem in luna disposui, ubi pessimi inter vos aeternitatem tormentorum patientur ut peccata sua punirentur. In septem diebus urbs tua flammis absorpta erit. Et qui ibi remanserint aeternitatem in inferno pervivent. Tamen magnanimus sum, et qui ex vobis poenitentiam facere poterunt, aeternitatem in sole, in Paradiso pervivent.”
Spyosu
|
_________________
|
|
| Revenir en haut de page |
|
|
Kalixtus
Cardinal
Inscrit le: 24 Fév 2013
Messages: 15141
Localisation: Roma, Palazzo Doria-Pamphilj
|
| Posté le: Lun Aoû 26, 2024 2:34 am Sujet du message: |
|
|
| Citation: |
Liber Praehistoriae
Caput VI - « Poena »
1 Homines peccato se dederant, sicut Deus deciderat eos punire. Sed plurimi eorum non intellexerunt se ipsos culpam in hoc habere, ita se vitiis suis dederant. Tantum voluptatis ex vita capiebant ut idee poenae vel privationis terrerentur. Multi eorum tunc urbe Oanylone damnata fugere decreverunt. Nihilominus, Creatura Sine Nomine septem homines invenit quorum amor peccati erat quasi ipsi vere incarnatio ipsius essent.
2 Azazel gulae datus erat, Asmodeus libidini, Belial superbiae, Lucifer indolentiae, Beelzebub avaritiae, Leviathan irae et Satan invidiae. Secundum consilia Creaturae Sine Nomine, praedicabant rebellionem contra Deum, affirmantes solam invidiam illum iustificare in suo decernendo punire homines. Addiderunt eum debilem esse et numquam minationem suam in actum redigere posse. Multi homines eos attentissime audiverunt.
3 Septem alii homines, tamen, bene errores suos intellexerunt. Nomina eorum erant Gabriel, Georgius, Michael, Uriel, Galadrielle, Selaphiel, et Raphaella. Humilitatem praedicabant, affirmantes poenam accipere necesse esse ut peccatum expiari posset. Oratio cuiusque testimonium virtutum quas in se iam incarnerant. Gabriel temperantiae vigilia, Georgius amicitiae, Michael iustitiae, Uriel largitatis, Galadrielle conservationis, Selaphiel voluptatis, et Raphael convictionis. Solum paucissimi homines eorum verbis sensitivi erant, sed puritas fidei cuiusque horum centum peccatorum vitio valebat.
4 Sex dies terribiles erant, fulmina caelo divisa et tonitrua voluntatem infirmorum quassantia. Multitudines hominum tunc urbem fugerunt. Soli reliqui sunt vilissimi, qui praeconia septem incarnationum peccati audiebant, et virtuosissimi, qui, sicut septem incarnationes virtutis, poenam Dei acceperunt. Etiam Creatura Sine Nomine prudentiam habuit ad fugam, septem corruptos solis ambitibus suis in sua insania relinquens.
5 Septimus dies divinam sententiam titanicis cataclysmis conclusit. In tremore intolerabili, terra sub pedibus paucorum qui in urbe remanserant aperta est. Flammae altae eos devoraverunt. Aedificia corruerunt, lapides in incolas eorum pluerunt, et flammae omnia devastaverunt. Mox tota urbs in viscera terrae absorpta est, nullam reliquam vestigium existentiae suae.
6 Deus septem incarnationes peccatorum punivit. In lunam missi sunt, vivi in aeternum doloribus sub titulo Principum daemoniorum. Qui eos audiverant idem terribile fatum subierunt, titulorum daemoniorum ferentes. Eorum amor vitii et odium Dei solum per saecula augescens, magis magisque inordinate voluptati suam officium exercendi vacabant. Et eorum corpora paulatim nigredinem et bestialitatem cordium suorum reflectebant.
7 Deus autem vidit septem puris, et eos qui eos secuti sunt, ostendisse homines posse poenitentiam et humilitatem. Ad solem eos elevavit et aeternitate beatitudinis in Paradiso benedixit. Septem puri archangeli nominati sunt et eorum discipuli angeli appellati sunt. Iis incumbebat Altissimo assistendum, homines singulis necessitatibus ad temptandi Creaturae, quam non nominavit, adversandum.
Spyosu
|
_________________
|
|
| Revenir en haut de page |
|
|
Kalixtus
Cardinal
Inscrit le: 24 Fév 2013
Messages: 15141
Localisation: Roma, Palazzo Doria-Pamphilj
|
| Posté le: Lun Aoû 26, 2024 2:35 am Sujet du message: |
|
|
| Citation: |
Liber Praehistoricus
Caput VII - « Exodus »
1 Totus urbs Oanylone sic absorpta est in viscera mundi, flammis devorata. Ut terram purgaret, Deus salem in vestigia urbis peccati sparsit, ne vita amplius ibi sumeretur et cresceret. Potestas divinae cataclysmatis caelum pulvere obduxit per varias miliarum spatia. Varii greges, qui fugerant, celeritatem suam multiplicaverunt ut a clade effugerent, relinquentes omnes vestigia vitae suae veteris. Plurimi clamabant contra quod illis iniustitia videbatur. A Deo et eius amore separati, rectitudinem divinae eius decisionis non intellexerunt.
2 Quidam ad mare pervenerunt. Arbores secuerunt et ex eis naves fecerunt. Multum temporis ad haec aedificanda impenderunt. Equidem consuetudinem laboris amiserant et moleste ferunt laborare. Plurimum temporis in litore lusu absumpserunt potius quam in nutrimento aut navium constructione. Sed nubes pulvis oblectabat eos ut laborandum esset. Paulatim iterum gaudium ex labore sumpserunt et, etsi in virtute iam non vixerunt, societates eorum degradatae non amplius noverunt vitium peccatorum quae in Oanylone exercuerant.
3 Cum naves paratae essent, profecti sunt ut mundum traversarent, maria transgredientes et in omnes orae quae sibi favorabiles videbantur descendentes. Alii greges profugi longius intra terram fugerunt a cataclysmo. Varias silvas, paludes, flumina, rivulos, valles, colles, montes, praerupta, glaciem et campis transierunt. Quotienscumque locum aptum ad habitandum invenerunt, aliqui steterunt et ibi urbem condiderunt.
4 Sic totum mundum paulatim populaverunt, vicos ubique instituit. Unaquaeque urbs systema politicum suum constituit. Duces elegerunt, qui res communitatis suae administrabant. Hi custodibus nominati sunt, ut leges urbis servirent. Ut hanc incipientem hierarchiam financiaret, aurum et argentum ex metallis extraxerunt et ea liquefacta monetam fecerunt. Haec idea commercia inter singulas urbes facilitavit.
5 Sed, praesertim, permisit ut bona inter urbes intercambiaria. Sed hoc commercium nonnullos locupletavit dum alios inopes fecit. Urbes inter se magis ac magis contendebant ad imperium rerum. Quod non poterant per commercium habere, per vim obtinere conabantur. Sic, unaquaeque urbs exercitum constituit, milites instituendo, ut pugnaret ad divitias communitatis suae et ducum suorum augendas.
6 Tum Deus voluit eos amicitiae discere, ut homines inter se ne interficerent. Unicam linguam in multas linguas divisit. Homines iam non poterant verba loquentium in aliis urbibus intelligere. Altissimus tunc permisit ut possent discere linguas quas non noverant. Haec institutio requirit ut unusquisque se culturae alterius aperiat. Sic minus propensi erant ad bellum, data intellegentia alterius per conatus necessarios ad discendas linguas eorum quos oppugnare volebant.
Spyosu
|
_________________
|
|
| Revenir en haut de page |
|
|
Kalixtus
Cardinal
Inscrit le: 24 Fév 2013
Messages: 15141
Localisation: Roma, Palazzo Doria-Pamphilj
|
| Posté le: Lun Aoû 26, 2024 2:35 am Sujet du message: |
|
|
| Citation: |
Liber Praehistoricus
Caput VIII - « Paganismus »
1 Coetus hominum qui Oanylonem fugiens dispersus est et mundum implevit. Eorum posteri urbes condiderunt, gubernationes constituerunt et pecuniam invenerunt, quae commercium permittit. Sed etiam bellum invenerunt et, ut eos ad melius cognoscendum, potius quam ad plura bella, Deus linguam unam in multas linguas divisit.
2 Inter hos homines coetus factus est, qui rem divinam intelligere conabatur. Sed hic coetus Deum tam ignarus erat quam ceteri homines. Homines non amplius sentiebant eius divinam caritatem, quia a Deo distracti erant. Explicationem vitae suae quaerebant, dum responsum eis datum erat. Sed id audire non poterant et a caritate eius surdi remanserunt.
3 Coetus statuit quod in omni re, in omni elemento quod homines et mulieres circumdat, spiritus esset cuius potentia intellectum eorum superaret. Hi spiritus elementares capacitatem superhumanam habebant. Variis personalitatibus instructi erant et numquam desistebant inter se contendere ut probaretur quis esset fortissimus.
4 Sic, Deum non habentes in cordibus suis, totum Pantheon deorum falsorum invenerunt. Ut caelum mundum operiat et fons lucis sit, deum caeli regem divinitatum suarum fecerunt. Fulmina eius cito famosa facta sunt et cito omne hominum discere timuit. Cum homines virtutem amplius non agnoscerent, dei quos invenerant tam corrupti erant quam ipsi. Rex divinus suus in nubem auream transformari poterat ut peccatum libidinis cum principessis exerceret.
5 Ad honorandos multos deos suos, homines ecclesias eis dedicatas creaverunt et "templa" appellaverunt. Ipsimet, quasi praedicatores in paganismo suo, "sacerdotes" nominaverunt. Auxilium deorum suorum imploraverunt et, proinde, animalia eis sacrificaverunt. Quod Deus per Oane docuerat, quod multa creaturae mundi, licet subiectae hominibus, reverenda essent, pagani per sanguinem animalium falsas divinitates suas venerabantur.
6 Sed amor erga deos novos eorum non erat. Illi tantum ad officia per sacrificia praestanda adhibebantur. Licet pagani deos suos respexerint, id erat per metum potius quam per amorem. Multae urbes in regna congregatae sunt, quibus reges praefuerunt. Hi sacerdotes paganos invocarunt ut divinitates eorum ad se venire ad auxilium praebendum, et sacerdotes falsi futurum urbium in visceribus animalium scribi credebant.
7 Sed vacuum in cordibus virorum et mulierum remansit. Defuit illud pro quo concepti erant. Defuit amor quem Deus eis dare volebat et quem in reditu expectabat. Tum Deus statuit tempus esse ut Creationem suam ad finem suum admoneret. In urbe Stagirus appellata puerem invenit et Verbum Suum ei docuit ut vir viam virtutis inveniret. Hic puer Aristotle dictus est.
Spyosu
|
_________________
|
|
| Revenir en haut de page |
|
|
|
|
Vous ne pouvez pas poster de nouveaux sujets dans ce forum
Vous ne pouvez pas répondre aux sujets dans ce forum
Vous ne pouvez pas éditer vos messages dans ce forum
Vous ne pouvez pas supprimer vos messages dans ce forum
Vous ne pouvez pas voter dans les sondages de ce forum
|
|
FAQ
Rechercher
Liste des Membres
Groupes d'utilisateurs
S'enregistrer
Profil
Se connecter pour vérifier ses messages privés
Connexion
