L'Eglise Aristotelicienne Romaine The Roman and Aristotelic Church Index du Forum L'Eglise Aristotelicienne Romaine The Roman and Aristotelic Church
Forum RP de l'Eglise Aristotelicienne du jeu en ligne RR
Forum RP for the Aristotelic Church of the RK online game
 
Lien fonctionnel : Le DogmeLien fonctionnel : Le Droit Canon
 FAQFAQ   RechercherRechercher   Liste des MembresListe des Membres   Groupes d'utilisateursGroupes d'utilisateurs   S'enregistrerS'enregistrer 
 ProfilProfil   Se connecter pour vérifier ses messages privésSe connecter pour vérifier ses messages privés   ConnexionConnexion 

[NL]Het Boek der Deugden - Verhaal van Collagen Megara

 
Poster un nouveau sujet   Répondre au sujet    L'Eglise Aristotelicienne Romaine The Roman and Aristotelic Church Index du Forum -> La Bibliothèque Romaine - The Roman Library - Die Römische Bibliothek - La Biblioteca Romana -> Le Dogme - The Dogma
Voir le sujet précédent :: Voir le sujet suivant  
Auteur Message
Kalixtus
Cardinal
Cardinal


Inscrit le: 24 Fév 2013
Messages: 12965
Localisation: Roma, Palazzo Doria-Pamphilj

MessagePosté le: Sam Juin 17, 2023 6:35 am    Sujet du message: [NL]Het Boek der Deugden - Verhaal van Collagen Megara Répondre en citant

Citation:

_________________


Dernière édition par Kalixtus le Sam Juin 17, 2023 6:51 am; édité 1 fois
Revenir en haut de page
Voir le profil de l'utilisateur Envoyer un message privé
Kalixtus
Cardinal
Cardinal


Inscrit le: 24 Fév 2013
Messages: 12965
Localisation: Roma, Palazzo Doria-Pamphilj

MessagePosté le: Sam Juin 17, 2023 6:44 am    Sujet du message: Répondre en citant

Citation:

    Hoofdstuk I: Het Orakel van Troje


    Van de volgende buitengewone gebeurtenissen was ik, Collageen van Mégare, aide de camp in het leger van Alexander, getuige en ik kan u zeggen dat ik met mijn dertig jaar van militaire campagnes al veel heb mee gemaakt en gezien heb en dat er maar weinig dingen waren welke mij echt hebben verbaasd. Het was daarom ook dat ik de bijnaam “Diogenes-bij-de-pinken” kreeg.
    Het was op een goede dag dat onze jonge prins besloot om op zoek te gaan naar de ruïnes van de legendarische stad Oanylone, enkel en alleen op advies van deze gekke oude filosoof die het simpelweg in zijn droom had gezien. Toen ik dit hoorde onderdrukte ik een kreet van schrik terwijl ik verborgen stond achter een pilaar met naast mij Callisthenes, neef van de wijsgeer, die ik hoorde fluisteren: «Ik zal je huid hebben, Darius»…En daarmee was alles gezegd.

    Zo vertrokken we op een lentemorgen naar het oosten, veertig duizend soldaten gespannen als een boog, die een droom nastreven.

    Bij de gekruisde Hellespont aangekomen liet Alexander, gevoed door verhalen van Homerus die door Aristoteles in zijn gedachten waren gebracht, de tenten opzetten op de velden bij de ruïnes van Troje en zelf ging hij tussen de ruïnes zitten mediteren. De ondergaande zon verlichtte met zijn gouden stralen de overblijfselen van de reusachtige bemoste muren en de stille vreemde plekken. Terwijl de prins zat te mediteren over zijn jeugd en de grootsheid van zijn mogelijke daden gingen de filosoof, zijn neef en ik op een gedempt gezang af welke de stilte leek te doorbreken. We liepen alsof Achilles ons achterna zat. In een cirkel van stenen zagen wij mensen, sommigen stonden rechtop als versteende beelden en leken onze aanwezigheid niet op te merken, anderen merkten ons op. Door onze handelingen leek een priester te ontwaken uit zijn trance. Hij bleek een tolk te zijn en hij verwelkomde ons in de volgende termen: «Buitenstaanders, voor vele dagen kondigde het orakel reeds uw komst aan door de mond van Oenone, leg uw vragen of kwellingen aan hem voor en God zal antwoorden»

    De deelnemers aan deze ceremonie droegen allemaal eenzelfde amulet, gemaakt van drie metalen:

    Vervolgens werd er aan het orakel een kom vol water geven en een aantal laurierbladeren waarop hij begon te kauwen en ze vervolgens in het water legde.

    Het was de onrustige Aristoteles welke vervolgens het woord nam: “Wat is het uiteindelijke doel van mijn zoektocht.”

    Oenone, gezeten in het schemerduister, hervatte zijn gekke gezang «Hij treedt nu in een dans voor transcendentie»
    “Wat zegt het?” vroeg Callisthenes verhit.
    Geleidelijk werd het vreemde gezang duidelijker verstaanbaar:

    Citation:
    “Drie, twee, een, vind de oorsprong terug;
    Daar waar Troane is, de derde woonplaats van de draden wordt bereikt;
    Dichtbij Daisane zijn de Kinderen van de Eerste;
    Daar vindt men het ontstaan van Oane en wordt de eerstgeborene gekozen als heraut van de Allerhoogst”


    De Hoge Priester knikte naar Aristoteles die ontzet leek te kijken. De Priester vertaalde eerbiedig:
    Citation:

    “Jouw rondreis begint hier, in Troanne, de Derde stad van de draden van Oane, verder in het oosten zult u moeten zoeken naar Daisane, daar bevindt zich de tweede sleutel van uw reis. Daarna zult u nog verder naar het oosten gaan, verder dan ieder mens ooit gegaan is en daar zal u worden tot Gods heraut."


    De nacht was voorbij gegaan en liet vele gissingen achter waarin een mens zich kon verliezen. Gissingen over dit raadselachtige bericht en de identiteit van dit Oane, de stad die in de taal van vele volkeren was doorgedrongen. De vreemde volgelingen verlieten ons niet meer maar gingen met ons mee en vormden een kring rondom ons kamp. Deze openbaringen leiden de volgende dag in waarin wij strijd leverden tegen Arsitès, generaal van de Perzen. De afloop van deze oorlog kantelde in ons voordeel toen Aristoteles aan de prins voorstelde om te wachten met de aanval tot de zon in onze rug stond. De Perzen, die door de zon werden verblindt en de voorhoede vormden van het Perzische leger, werden verblindt en konden geen onderscheidt meer maken tussen wie vijand was en wie vriend. Hierdoor verloren zijn hun posities en werden zij overmeesterd door de Macedoniërs welke een doorbraak forceerden en zo triomfeerden.

_________________
Revenir en haut de page
Voir le profil de l'utilisateur Envoyer un message privé
Kalixtus
Cardinal
Cardinal


Inscrit le: 24 Fév 2013
Messages: 12965
Localisation: Roma, Palazzo Doria-Pamphilj

MessagePosté le: Sam Juin 17, 2023 6:46 am    Sujet du message: Répondre en citant

Citation:

    Hoofdstuk II. De grote bibliotheek van Angora

    Zo vervolgden we onze weg naar Godion, met achter ons vier kolommen van opwaaiende stof waarin de banier van Ouragos duidelijk te zien was. Verder liepen er pelgrims met ons mee die, net als Aristoteles, op zoek waren naar iets dat zij de “Geest” noemden.
    Als ware het een strijdkreet riepen zij: « God is met ons ». Onze rijen werden iedere dag langer en uitgestrekter, zeker toen de Wilusa clan en de Lukka stam zich bij ons voegden.

    In de geboorteplaats van koning Midas kwam een volgeling naar de grote Alexander en boot hem zijn zwaarden aan, zoals de voorspelling had voorzien. Wij konden hierdoor de volgende dag Angora zonder slag of stoot betreden onder de voorwaarde dat het leger niet de citadel in zou komen.
    Boven de stadsmuren, die werden onderbroken door vier machtige poorten, zagen wij het koninklijk paleis hoog boven alles uitsteken. Aan de voet van het paleis lag een begraafplaats en het gebouw waarom wij naar Angora waren gekomen, de grote bibliotheek. Wij waren naar dit gebouw toe gegaan omdat aan Aristoteles, door Oenone, was onthuld dat er een fragment van een manuscript moest liggen van de oorspronkelijke bevolking. Een manuscript dat van groot belang was.

    Achter de bronzen zuilengalerij hing een rokerige sfeer en hielden zich de grootste geheimen schuil. In de Leeszaal der Waarzeggers waren wij getuigen van zeer ongewone praktijken:

    Een waarzegger, gebogen over een kop van een dier, leek het lot te kunnen ontcijferen door in diens dode ogen te staren. De waarzegger naast hem leek onze toekomst te kunnen voorspellen door verschillende soorten botten op een leestafel te gooien, terwijl een andere waarzegger onze onzekere toekomst door de darmen van een kip kon zien. Leunend over de resten van de vogel keken Callisthenes en ik kritisch naar deze mensen en probeerden we de betekenis van dit alles te ontdekken door naar Aristoteles te kijken, die een kritische rol leek te spelen in deze vreemde gebeurtenissen. Wij liepen verder en daalden langzaam af in de donkere gangen van wat wel een mausoleum leek van stoffige archieven. Rondom ons zagen wij boeken over fabeldieren, zagen wij kleitabletten, dikke boeken en pamfletten en uiteindelijk vonden wij het manuscript waar wij naar op zoek waren. De filosoof pakte het manuscript beet en begon te lezen:
    Citation:

    « De mensen van de eerstgeborene zijn verbannen naar het oosten en het westen en werden afgezonderd van het Pad van de Zon. Toen kwam hij die op een vruchtbare hoogvlakte, verdedigd door de voet van een berg en verschillende rivieren, besloot een kamp op te zetten. De vermoeidheid was toegeslagen en dit leek dan ook de ideale plaats om de nacht door te brengen. Toen men echter het kamp wilde opzetten verduisterde de hemel en scheurde een bliksemschicht de duisternis in tweeën. Een stem sprak tot de mensen in het kamp: “Mensen van weinig geloof, herinnert u de plagen van het water, het vuur en de sprinkhanen, zodat u altijd aan God herinnert zult worden.

    En zo gebeurde het dat deze mensen met weinig geloof, die zich Daisan noemden vernoemd naar één van de rivieren, beschutting zochten bij de voet van de berg en nooit meer de Allerhoogste vergaten. Zij die niet meer wisten wie God was kregen te horen, vraag het aan uw vaderen, zij zullen het u leren. Vraag het aan uw voorvaderen, en zij zullen het u vertellen. En hoe het kwam dat de plagen waren beschreven? Zij waren opgeschreven door de schrijvers die waren weggestuurd om te schrijven over de plagen, zodat de mensen na hen van de fouten van hen die voor hen kwamen zouden leren, zodat zij altijd beschermd zouden blijven van wat eens gebeurd was. »


    Zo gebeurde het dat wij wisten dat deze mensen die zich vernoemden naar een zijrivier van de Eufraat, Daisan, een stad in de buurt hadden gesticht. Een stad die wij kenden onder de naam Urhai. 

_________________
Revenir en haut de page
Voir le profil de l'utilisateur Envoyer un message privé
Kalixtus
Cardinal
Cardinal


Inscrit le: 24 Fév 2013
Messages: 12965
Localisation: Roma, Palazzo Doria-Pamphilj

MessagePosté le: Sam Juin 17, 2023 6:49 am    Sujet du message: Répondre en citant

Citation:

    Hoofdstuk III. De Stam Habram

    En zo gingen wij op weg naar Urhaï, achter ons een cohort van soldaten en aanhangers die ontroerd waren door onze grote zoektocht. Zo liepen wij, met achter ons een wolk van stof, de ondergaande zon tegemoet.
    Wat de filosoof betreft, deze had berusting gevonden in het plan dat de Allerhoogste met hem voor had en hij aanvaarde de lasten die dit met zich meebracht. Wat zijn neef en mijzelf betreft, wij werden zijn trouwe lijfwachten.

    Bij de dorre hellingen van de Taurus aangekomen kwamen, gewaarschuwd voor de komst van Aristoteles, de mensen van Urhaï naar ons toe gevaren in boten versierd door bloemen. Varend op de smaragd van die de rivier van Daysan was. De chaotische schokken van de rivier baarden Callisthenes zorgen, waardoor hij niet de kleurrijke randen en welkomsttekens van de inwoners uit de omgeving zag. Hij keek enkel maar naar de vochtige bodem van de rivier die eruit zag alsof hij door nagels was bekrast.
    Aangekomen bij de voet van het fort was ik verrast door de grote meren waar priesters de hoofden van hun stamgenoten in onderdompelden, waarna de ondergedompelde met een blik vol vreugde weer boven kwam. Het vreemdste om te zien was nog wel Aristoteles, die geheel vrijwillig deze marteling wilde ondergaan. Hoewel de warmte en vochtigheid hevig waren op deze plek dacht ik echt dat hij zijn verstand was verloren.

    De opperpriester werd door dit gebaar van de profeet tot tranen bewogen en hij sprak tot ons alsof hij voor het eerst Jah had gezien:

    «De Almachtige God zal jouw aanvaarden, jij die ervoor kiest om de feilbaarheid van dit aardse leven in te willen zien en zo als herboren weer boven wilt komen.»

    Wat er daarna gebeurde blijft tot op de dag van vandaag onduidelijk, maar wat ik wel weet is dat in de grootste van de meren plotseling vele heilige karpers begonnen te spartelen en te springen, waardoor een chaotische dans ontstond.

    Later leerden wij dat, als door een wonder, de eerste van deze karpers was ontstaan uit een brandende fakkel op de top van de citadel. De voorvader van de Urhaï stam, Habram, was geopenbaard dat wanneer hij rond de fontein van Callirhoe, die de bron was van alle meren rond de citadel, begon te springen er een heilige karper tevoorschijn zou komen die voorspoed voor zijn stam zou brengen. Aldus geschiedde het en uit het vuur kwam de heilige karper die op wonderbaarlijke wijze is voortgeplant en door zijn nageslacht in de meren is bewaard gebleven.

    De vissen stopte plotseling met hun chaotische dans en vormden een perfecte cirkel. Zo perfect dat het leek op de baan van de sterren die rond het hart van de schepping zweefden. De afstammelingen van Habram, waar velen ook in dienst waren van het Macedonische leger, vielen elkaar bij het zien van dit wonder in de armen en weenden:

    «Edessa», «Broeders, wij zijn verbonden»

    De hoge-priester stapte naar voren en sprak:

    «Broeders, met u delen wij onze geheimen, want zo tonen wij dat wij broeders zijn. Gaat naar Harran, want hij is de grote wijze van onze stam»

    Aldus gingen wij, in een lange stoet, naar de tempel van Harran, waar de wijze oude man met een dikke baard op ons stond te wachten. Alle ogen waren op hem gericht en zijn ogen leken te schitteren toen hij zijn openbaring aan ons bekend maakte:
     
    Citation:

    «Het was hier, nadat de Allerhoogste de mensen uit de Eerste Stad had verjaagd, dat Hij zich weer over ons ontfermde en onze voorouders, die de exodus uit Oane hadden overleefd, de tableau van Anani Mhor schonk.
    Het was ook hier dat Hij ons, ter herinnering aan Hem en Zijn heilige verbond met ons, het schild der Verbondenheid schonk. Dit schild bestaat uit de drie edelmetalen; brons, zilver en goud.

    De legende gaat dat enkel de goddelijke boodschapper het binnenste van deze cirkel kan ontdekken en enkel hij ons het binnenste van deze cirkel kan laten zien. Want het goud in het binnenste van deze cirkel is zo verblindend dat enkel hij, die zich de goddelijke boodschapper mag noemen, de teksten van de Allerhoogste kan ontdekken.»


    De profeet veegde discreet zijn voorhoofd af en mompelde:

    “Men zegt dat Homerus blind was, wie zegt mij dat ik, Aristoteles, dat niet ben?”

    Na vele dagen te hebben doorgebracht in gebed en festiviteiten was het tijd om onze zoektocht voort te zetten. Nauwe banden werden gesmeed tussen de soldaten en de Uraïters. Veel dienstplichtigen beloofden dat zij zouden terugkeren wanneer zij hun plichten als krijger hadden volbracht.

    Zo gingen wij verder en het kan niet anders dan dat de verworpenen op de Maan ons hebben zien lopen, een lange stoet, op weg om de profetie te vervullen.

_________________
Revenir en haut de page
Voir le profil de l'utilisateur Envoyer un message privé
Montrer les messages depuis:   
Poster un nouveau sujet   Répondre au sujet    L'Eglise Aristotelicienne Romaine The Roman and Aristotelic Church Index du Forum -> La Bibliothèque Romaine - The Roman Library - Die Römische Bibliothek - La Biblioteca Romana -> Le Dogme - The Dogma Toutes les heures sont au format GMT + 2 Heures
Page 1 sur 1

 
Sauter vers:  
Vous ne pouvez pas poster de nouveaux sujets dans ce forum
Vous ne pouvez pas répondre aux sujets dans ce forum
Vous ne pouvez pas éditer vos messages dans ce forum
Vous ne pouvez pas supprimer vos messages dans ce forum
Vous ne pouvez pas voter dans les sondages de ce forum


Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
Traduction par : phpBB-fr.com